Soccer and Racism: The Beginnings of Futebol in So Paulo and Rio de Janeiro, 1895-1933
Książka dotyczy przełomu wieków, kiedy zorganizowana piłka nożna zaczęła być systematycznie uprawiana przez europejską społeczność Rio i So Paulo, głównie przez Brytyjczyków. Pokazuje, że nowy sport został przyjęty przez tych ludzi jako sposób na celebrowanie ich kultury i naśladowanie działań elitarnych szkół w Wielkiej Brytanii, które stały się dość popularne w całej Europie.
Młodzi Brazylijczycy z elity również przyjęli ten sport jako sposób na dzielenie się popularnym europejskim sportem, który był utożsamiany z tym, co było szanowane jako aktywność białej/wyższej klasy. W ten sposób odróżniali się od niższych i ciemniejszych populacji. Dokonanie tego rozróżnienia było ważne w tym momencie po emancypacji, potwierdzając wyższość klasy wyższej / białej.
Było to również ważne dla europejskich mieszkańców Brazylii, aby odróżnić się od Brazylijczyków (mentalność kolonialna). Piłka nożna była jednym z aspektów nowoczesności, którą te dwa miasta pragnęły osiągnąć. Książka podkreśla wpływ europejskich założeń rasowych na rozwój profesjonalnej piłki nożnej.
Zapewnia szeroką dyskusję na temat tego, jak oficjalny dyskurs po 1930 r. był jednym z pojednawczych, twierdząc, że Brazylia nie była europejska, ale wyjątkowa ze względu na mieszanie ras. Idea ta zaczęła być promowana przez artystów i intelektualistów jako próba brazylizacji kraju, ale wkrótce została przyjęta przez polityków pod przywództwem prezydenta Getulio Vargasa, próbując stworzyć jednolitą tożsamość narodową.
W tym kontekście futebol był również wyjątkowy w stosunku do europejskiej piłki nożnej ze względu na swój mulatoizm. Chociaż to nowe podejście wpłynęło na społeczne i rasowe bariery w piłce nożnej, rasizm się nie skończył, a Brazylia nie stała się rasową demokracją - jak twierdziło wielu.