Piknik pod Wiszącą Skałą

Opinie czytelników

Książka oferuje szczegółową i naukową analizę filmu „Piknik pod Wiszącą Skałą”, dostarczając cennych spostrzeżeń na temat jego produkcji, kontekstu społeczno-politycznego i głębi tematycznej. Jest dobrze zbadana i służy jako ważne źródło informacji dla fanów i naukowców. Jednak jej akademickie podejście i skupienie się na pewnych perspektywach może prowadzić do powtarzalnego doświadczenia czytelniczego, które niektórzy recenzenci uznali za ograniczające i skrytykowali za brak zrównoważonego punktu widzenia.

Dobrze zbadana, oferuje dogłębną analizę, przedstawia tło produkcji filmu, bada tematy horroru psychologicznego i studiów genderowych, wymagana lektura dla fanów filmu.

Przyjmuje akademickie podejście, które może wydawać się powtarzalne, ma pojedynczy społeczno-polityczny punkt widzenia, może nie zapewniać zrównoważonej perspektywy na film, krytycznie koncentruje się na negatywnych tematach, takich jak uprzedmiotowienie.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Picnic at Hanging Rock

Zawartość książki:

Nawiedzający i aluzyjny Piknik pod Wiszącą Skałą (1975) Petera Weira, rozgrywający się w 1900 roku, opowiada historię tajemniczego zniknięcia trzech uczennic i ich nauczyciela podczas wycieczki do lokalnej formacji geologicznej. Film ten jest powszechnie uznawany za klasyk nowego kina australijskiego, postrzegany jako przykład specyficznego australijskiego stylu filmowania dziedzictwa kulturowego.

Anna Backman Rogers analizuje Piknik z perspektywy feministycznej, psychoanalitycznej i dekolonializacyjnej, badając jego osadzenie w skolonizowanym australijskim buszu, w którym Aborygeni są widmową obecnością w krajobrazie skradzionym im w pogoni za „terra nullius” białego człowieka. Zagłębia się w historię produkcji filmu, odnosząc się do wpływów i zainteresowań reżysera Weira w czasie jego tworzenia, jego odbioru i jego trwałego wpływu na kulturę wizualną w szerszym zakresie.

Rogers odnosi się do traktowania w filmie młodych uczennic i ich nauczycielek jako ucieleśnienia archetypu „wiecznej kobiecości”, jako obiektów męskiego spojrzenia oraz w kategoriach idei kobiecej histerii jako protestu przeciwko normom płci. Argumentuje, że Piknik jest w rzeczywistości bardzo wywrotowy: film, który wymaga od widzów odczytania jego uwodzicielskich powierzchni wbrew ziarnistości obrazu, aby odkryć jego psychologiczną głębię.