Piętnasty wiek XIX: Wrogość i przyjaźń

Oryginalny tytuł:

The Fifteenth Century XIX: Enmity and Amity

Zawartość książki:

Eseje zawarte w tym tomie badają relacje we wszystkich ich różnych postaciach i przejawach. Wrogość między Anglią a Francją kładła się długim cieniem na XV wieku i później.

Podczas gdy działania wojenne na morzu i skład armii, która najechała Normandię w 1417 r., pozostawiły obszerne zapisy administracyjne, źródła o innym charakterze podkreślają doświadczenia Francuzów i Burgundczyków. Doświadczenie najazdu wojsk Henryka VIII w 1513 roku znalazło wyraz w szeroko rozpowszechnionych wierszach. Podczas gdy wiersze świętujące narodziny spadkobierców habsburskiego księcia Burgundii starały się rozwiać obawy przed zmianą reżimu, podkreślając korzyści płynące z ich wielonarodowego dziedzictwa.

Portrety władców państw włoskich podkreślały pojawienie się wspólnej kultury dworskiej między Anglią a Włochami, upamiętniając ich wybór na Rycerzy Podwiązki, podczas gdy zapisy Bishop's Lynn świadczą o harmonijnej integracji imigrantów z Niderlandów i regionów bałtyckich. Magna Carta z 1215 r.

- mająca na celu ustanowienie nowych relacji między władcą a rządzonymi - miała długie życie, stanowiąc wzór dla praktyk przyjętych przez apelujących w 1388 r. i cytowanych podczas depozycji Ryszarda II, tylko po to, by zostać przyćmiona pod koniec XV wieku, kiedy depozycje skupiły się zamiast tego na wyzwaniach związanych z tytułem monarchy.

Słabe zapisy spotkań konwokacji doprowadziły do nadmiernego nacisku na ich rolę w przyznawaniu dotacji, ale rejestr w Canterbury przedstawia inny obraz, ujawniając interesy południowej konwokacji z 1462 roku.