Pieśni z czarnego krzesła: A Memoir of Mental Interiors

Opinie czytelników

Wspomnienia Charlesa Barbera to głęboko osobisty opis jego zmagań z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi i wgląd w zawód lekarza psychiatry poprzez jego doświadczenia w schroniskach. Czytelnicy doceniają styl pisania Barbera i emocjonalną głębię narracji, chociaż niektórzy krytycy podkreślają dostrzegalną pobłażliwość w jego opowiadaniu historii.

⬤ Doskonały styl pisania i emocjonalne przedstawienie zmagań ze zdrowiem psychicznym.
⬤ Zapewnia wnikliwe spojrzenie na choroby psychiczne i obszar usług społecznych.
⬤ Angażuje czytelnika wciągającą fabułą i mieszanką humoru i tragedii.
⬤ Szczera i przemyślana eksploracja osobistych i zawodowych doświadczeń.
⬤ Rezonuje z profesjonalistami i osobami zainteresowanymi psychologią.

⬤ Niektórzy czytelnicy postrzegają ją jako samolubną i nadmiernie skupioną na osobistych problemach autora, a nie na przedmiotach jego opieki.
⬤ Krytyka dotycząca braku głębi w naukowej eksploracji dziedziny zdrowia psychicznego.
⬤ Możliwy rozdźwięk między uprzywilejowanym pochodzeniem autora a omawianymi zmaganiami.
⬤ Niektórzy uważają, że narracja wzmacnia mentalność ofiary, nie oferując konstruktywnych rozwiązań.

(na podstawie 14 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Songs from the Black Chair: A Memoir of Mental Interiors

Zawartość książki:

Dzień po dniu, noc po nocy, zdesperowani mężczyźni przychodzą usiąść na czarnym krześle obok biurka Charlesa Barbera w piwnicy Bellevue i opowiadają o swoich cierpieniach, o więzieniu i chorobach, o przemocy i głosach, które ich dręczą.

Pomiędzy opowieściami, pośród łuszczącej się farby, zapachu stęchlizny i migoczącego światła jarzeniowego w swoim biurze, Barber zauważa, że tak naprawdę nie jest to miejsce, w którym powinien być i ujawnia swoją uprzywilejowaną młodość w kontraście z własnym koszmarem choroby psychicznej. Odnosząc te niespokojne życia do własnego, Barber oświetla niektóre z najbardziej niepokojących i trwałych prawd o ludzkiej naturze.