Pieśni Isztar: Iracka poezja od lat siedemdziesiątych XX wieku

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Ishtar's Songs: Iraqi Poetry Since the 1970s

Zawartość książki:

Iraccy poeci cierpieli więzienie, wygnanie i śmierć za prawdę, którą odważyli się głosić. Poezja nie jest luksusem w Iraku, ale istotną częścią walki o przyszłość narodu. To poezja, której boją się tyrani i niedoszli tyrani.

Dan Veach, poeta, założyciel i redaktor The Atlanta Review.

Z popiołów dziesięcioleci wojny wydobywają się głosy tych, którzy przeżyli jej surowe realia. Pieśni Isztar przepełnione są nadzieją, goryczą, zaskakującym pięknem i miłością do ojczyzny, która przeciwstawia się politycznym, społecznym i militarnym wstrząsom. Wiersze są pięknie przetłumaczone, a wizja, którą przedstawiają - wizja odpornego ludu, który cierpiał tak długo i którego historia i kultura sięgają tysięcy lat wstecz - jest niezatarta dla przyszłych pokoleń. Lektura obowiązkowa dla każdego Amerykanina, który chce zrozumieć złożoność irackiej kultury.

Mike Maggio, poeta, autor, deMOCKracy.

Mały lata, a potem ląduje.

A co z tymi, którzy latają cały czas?

Tym właśnie jest poezja...

Wyobraź sobie niebiańskie odciski, które giną pod ciężkim atakiem bezsensownych sił. Wyobraź sobie codzienne nadzieje, które nigdy nie podzielą przeznaczenia Feniksa, by się odrodzić. Iracka poezja jest jak światło słoneczne. Powoli, ale pewnie rozgrzewa.

Sabahudin Hadzialic, poeta, tłumacz, redaktor magazynu Diogen pro culture, Sarajewo, Bośnia i Hercegowina.

Bolesna najnowsza historia Iraku jest żywo przedstawiona w tych lirycznych wierszach. Miłość, nadzieja, gniew i rozpacz tych poetów niosą przesłanie, które powinniśmy usłyszeć. To, co płonie najjaśniej wśród tych wierszy, to nasze wspólne człowieczeństwo. 
.

Sam Hamill, poeta, założyciel Copper Canyon Press i Poets Against War.

Cóż za wspaniałe kompendium współczesnej poezji - szerokie spektrum irackich głosów śpiewa o tragedii i ironii, miłości i bezradności. Wszyscy tutaj nie mają pracy, narzeka Adil Abdullah, pytając: Jak wielki wstyd dotknie ich dusze o poranku, gdy odkryją w jego świetle, że to, co jedli wczoraj, było ciałem ich synów? Ahmed Adam, zabity w Bagdadzie w 2005 roku, lamentuje z gorzką ironią: Dziś rano spóźniłem się dwadzieścia lat, Baqir Sahib zapewnia: Nie mam innego wyboru, jak być / wilkiem słów. Dążąc do jakiegoś promyka nadziei, Husein Ali Yunis deklaruje, że teraz wszyscy jesteśmy Don Kichotami.

Te bogato zróżnicowane wiersze oferują intensywnie poruszające, często przeszywające portrety legendarnej kultury rozdartej przez tyranię Saddama Husajna, wojnę z Iranem i inwazje prowadzone przez USA. Oto głębokie serce i dusza narodu rozdartego na strzępy, ale w jakiś sposób wciąż obserwującego, dążącego, świętującego.

David Radavich, poeta, autor Middle-East Mezze.