Pieśń nieistotności

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 8 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Song of Irrelevance

Zawartość książki:

„Ekstremalny” - tak doświadczeni miłośnicy Advaity określiliby markę Advaity Karla Renza, sugerując kompromis jako opcję. Jednak opcja kompromisu lub nie sama w sobie zostaje wypalona w nieokiełznanym ogniu żywych słów Karla.

„Wolałbym się zabić niż wciskać kit”, mówi Karl, szydząc z próśb o bycie »miłym« lub »przychylnym« słuchaczom walczącym o przetrwanie. Nie potwierdzając ani nie niszcząc podstawowych idei umysłu, nie-umysłu, obecności, nieobecności, rzeczywistego, nierzeczywistego, hipnotyzuje intelekt. „Oxy-moron” Karl wesoło nuci swoją pieśń nieistotności bez zamiaru nauczania, dzielenia się czy wyjaśniania - czegokolwiek.

Beztroska w akcji.

Paradoksy bez ograniczeń, neti-neti: negacja-negacja, następnie negacja negatora i wreszcie negacja samej negacji. W tym nie ma żadnego „ostatecznie”.

Pozornie jest to melodia „Pieśni nieistotności - medytacji o tym, czym jesteś” Karla. Nie rozmawiam z „tobą”, mówi. Poszukiwacze znaczenia mogą zjeść swoje serca.

Nieistotność nieistotności przenika tutaj - z bezsmakowym smakiem nikogo, kto nie musi niczego chwytać A efekt? Uśmiechy i chichoty bez ograniczeń Witamy w menu „niestrawnych” rozmów - asortymencie rozmów z Coimbatore w Indiach i Koh Samui w Tajlandii. Możesz się nimi delektować, a nawet je przeżuwać, ale ich strawienie może być niebezpieczne.... mogą w końcu strawić ciebie.