Ocena:

„Nature, the Native and the Personal Worlds” Randy'ego Lundy'ego to potężna kolekcja poezji i prozy poetyckiej, która głęboko łączy się z naturą, rodziną i osobistą historią. Praca podzielona jest na trzy części, ukazując wrażliwość Lundy'ego na świat przyrody i wywołując szereg emocji, co czyni ją godną polecenia lekturą dla miłośników poezji.
Zalety:Zbiór zawiera piękne obrazy i emocjonalnie rezonujące tematy, w tym naturę, rodzinę, stratę i przynależność. Czytelnicy doceniają głębokie umiejętności obserwacyjne Lundy'ego i terapeutyczną jakość jego poezji. Wielu z nich uznało tę książkę za wzbogacającą i chętnie czytało ją w ramach codziennej rutyny.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać, że aspekty biograficzne w drugiej sekcji są bardziej jawne niż w innych sekcjach, które są mniej osobiste i bardziej skoncentrowane na naturze. Istnieje możliwość, że niektórym czytelnikom nie spodoba się przechodzenie między osobistymi doświadczeniami a obrazami natury.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Blackbird Song
Znakomita seria medytacji na temat pamięci, przemijania i ziemi. Randy Lundy głęboko czerpie ze swojego dziedzictwa Cree, a także z tradycji europejskich i azjatyckich.
Czytelnikom przypomną się kolejno Simon Ortiz, Pӓr Lagerkvist i Jane Hirshfield. To jest umysł modlitwy, widzenie i ponowne widzenie ogromnego cyklicznego piękna ziemi. "Lundy wkroczył do miejsca, w którym przebywają mistrzowie.
Jego wiersze dołączają do cieni, które przechadzają się wśród nich. Nie ma wielu ludzi, którzy docierają do tego miejsca i czasami mogą czuć się tam bardzo samotni, ale mistrzowie są uratowani przez genialną i pokorną pracę, którą wykonali, a ich wiersze są szczelinami w naszym życiu, przez które prześwituje światło ".
- Patrick Lane, autor Washita "Wiersze Randy'ego Lundy'ego przywołują ducha jego przodków Cree i umieszczają nasz gatunek pokornie wśród stworzeń Ziemi - które wszystkie są obserwowane z głęboką czcią i spostrzegawczą troską." - Don McKay, autor Strike/Slip "To książka z wierszami, na którą czekałem... Jego wiersze palą nas, karmią i sprawiają, że czujemy się kochani, nawet jeśli zostaliśmy złamani.
Język, którego używa, trzyma nas i prowadzi do miejsca, w którym możemy opłakiwać, modlić się i zastanawiać". - Lorna Crozier, autorka Czego dusza nie chce