Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
First of Pisces
"Z jednego życia w drugie", pisze James Scannell McCormick i pyta: "Czy słowa nie są granicą, przejściem, / przejściem ponad, jak prom?". "W swoich pięknie skonstruowanych i oddanych wierszach McCormick zaprasza do przejścia "do pewnego rodzaju świata, do sobowtóra tego świata". "First of Pisces" otwierają wiersze oddające piękno i wdzięk miejsca, wystarczająco jasne, by uznać "chlupot i szum" zimy, a także "ciche okno dryfów, surowych / błękitnych kości lodu". W jednej sekwencji dwunastu oszałamiających sonetów mistrzowsko tworzy formę i muzykę w osobne klejnoty, światy, w których "cienista klacz śni dar Jonagoldów" i "róże wyginają się / z ciężarem gnijących bioder", świat z czterema ortodoksyjnymi Żydami pływającymi w Nicei, "nagimi i całymi", i inny, w którym wraz z piekarzami i zamiataczami ulic patrzymy na psy słoneczne nad Sztokholmem "w powietrzu ziarnistym z kryształkami lodu". McCormick sugeruje, byśmy "wyobrazili sobie Gwiazdę Północną wykonaną w całości ze stali". Tak. Zróbmy to. I wyobraźmy sobie książkę, która nas uwiedzie, przeniesie, wyśle "w podróż". Spójrz, ta książka jest w twoich rękach. Otwórz ją. Przejdź na drugą stronę.
Marion Starling Boyer, autorka książki "Morze nigdy nie było daleko".
Wiersze w tym zbiorze są wyraźnie wynikiem skrupulatnej uwagi na świat - jego florę i faunę, ludzi, sztukę - w wykwintną poezję. Wiersze McCormicka są jak starannie wykonane pociągnięcia pędzla znakomitego malarza. Na szczególną uwagę zasługuje kilka wierszy personalnych, przedstawiających czytelnikowi kilka niedocenianych "celebrytów", takich jak muza kapelusza Isabella Blow i Alice Liddell, prawdziwa Alicja Lewisa Carrolla. "Piano Pieces for Dogs" dosłownie śpiewają na stronie.
Bonnie Flaig Prinsen, autorka Brothers in the Water.
"First of Pisces" Jamesa Scannella McCormicka pozostawia wiele radości w ustach po przeczytaniu - pełną puszkę muzyki, wiersze zapakowane zgrabnie jak surowy pokarm dla ucha. Dzięki wierszom, które "oparły się riptide i wiszącemu deszczowi", zręczna kreska i słownictwo McCormicka, często ściśle i imponująco formalne, obnażają świat i głos ciemniejący życiem wciąż rześkim na "szalonej / granicy prerii, ponurości jej płaskiego bólu". Będę śpiewał te wersy przez sen - nie chcę, by mnie opuściły.
Josh Roark, redaktor Frontier Poetry.