Pierwszy angielski bohater - życie Ranulfa de Blondeville'a

Opinie czytelników

Książka oferuje wciągający i dobrze zbadany opis hrabiego Ranulfa, mniej znanej postaci historycznej, podkreślając jego życie pośród polityki swoich czasów. Autor, Soden, jest chwalony za swoje oryginalne badania i wciągający styl pisania, dzięki czemu złożone szczegóły historyczne są dostępne i przyjemne dla czytelników.

Obszerne badania, wciągający styl pisania, oryginalny materiał i interpretacja, dobrze zorganizowane z pomocnymi mapami i zdjęciami, sprawiają, że historia jest przystępna i przyjemna, oferuje unikalne spojrzenie na zapomnianą postać historyczną.

Brak obszernej bibliografii z przypisami oddzielającej źródła pierwotne i wtórne, pewna złożoność tematów historycznych może przytłoczyć początkujących czytelników.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

First English Hero - The Life of Ranulf de Blondeville

Zawartość książki:

Ranulf de Blondeville, 6. hrabia Chester, był, według własnej deklaracji, Normanem.

Posiadając, w tym czy innym czasie, księstwo, liczne hrabstwa i wicehrabstwa po obu stronach kanału La Manche, posiadał i kontrolował około jednej trzeciej Anglii i Normandii. Obeznany ze sztuką oblężniczą Ranulf spędził całe życie na wojnie u boku porywczego króla Ryszarda Lwie Serce, a następnie jego znienawidzonego brata, króla Jana. Sprawnie dowodził ich armiami i zyskał reputację zarówno dzięki swojemu ofensywnemu duchowi, jak i nieustępliwości w obronie, gdy najpierw Ryszard, a potem Jan rozluźnili swój uścisk na Normandii, a Ranulf stracił swoją ojczyznę.

Lojalny do bólu, w 1215 r.

Ranulf odmówił podpisania Magna Carta i spędził kolejne dwa lata jako główny obrońca Anglii przed wspieraną przez Francuzów armią rebeliantów. Po śmierci Jana w katedrze w Gloucester zaproponowano mu regencję całej Anglii.

Łaskawie odmówił, a jego potęga militarna przechyliła szalę na korzyść młodego króla Henryka III. W ciągu kilku miesięcy Francuzi uciekli w nieładzie. W 1218 r.

Ranulf wyruszył na krucjatę, gdzie zyskał reputację przerażającego wojownika i przywódcy, okrywając się chwałą i zdobywając podziw Rzymu. Później wykorzystał swoje doświadczenie wojenne do budowy spektakularnych zamków, a jego dyplomacja zapewniła dobrobyt gospodarczy większości Midlandów. W wieku 60 lat powrócił spektakularnie na pole bitwy we Francji.

Zmarł u szczytu sławy w 1232 roku i nawet Henryk III pospieszył, by być przy jego łóżku. We Francji mówiono, że sam diabeł wyrzucił jego duszę z piekła - nawet po śmierci był po prostu zbyt gorący, by sobie z nim poradzić! Zgodnie z deklaracją Ranulfa, jego ciało było ciałem cudzoziemca, ale z pewnością jego serce i dusza należały do Anglii.

To nie tylko historia jednego człowieka, ale także historia narodzin narodu angielskiego.