Ocena:

Wspomnienia Teda Solotaroffa zagłębiają się w jego głęboką miłość do złożonej i neurotycznej żony Lynn, jednocześnie dostarczając wglądu w ewolucję literatury amerykańskiej w latach 50. ubiegłego wieku, szczególnie w żydowskiej społeczności literackiej. Uchwyca zniuansowany krajobraz literacki i oferuje uczciwy portret osobistej i intelektualnej podróży Solotaroffa, dzięki czemu jest cenną lekturą dla osób zainteresowanych tamtą epoką.
Zalety:⬤ Książka jest dobrze napisana, uchwyciła bogaty kontekst historyczny literatury amerykańskiej i osobiste doświadczenia autora
⬤ jest szczera i zabawna, rzucając światło na ruch literacki i wyjątkowy czas w historii
⬤ skutecznie wywołuje nostalgię za minioną sceną literacką, szczególnie dla osób zaznajomionych z South Side of Chicago.
⬤ Portret Lynn może wydawać się zbyt negatywny lub jednowymiarowy, co może osłabić narrację
⬤ niektórzy czytelnicy mogą uznać graficzną szczerość doświadczeń Solotaroffa za zbyt dużą
⬤ konkretne odniesienia kulturowe mogą nie współgrać ze wszystkimi odbiorcami.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
First Loves: A Memoir
Solotaroff był jednym z wybitnych intelektualistów swojego pokolenia, założycielem New American Review, redaktorem i przyjacielem Philipa Rotha oraz redaktorem naczelnym HarperCollins. Solotaroff ujawnia się tutaj jako myślący człowiek o wielkim sercu i rozdzierających ranach miłości, które nie są oderwane od wkładu, jaki wniósł do amerykańskiej kultury przez całą swoją karierę.
Solotaroff powraca do najwcześniejszych stron swojego romansu z Lynn, pamiętając, jak po raz pierwszy zobaczył ją wyłaniającą się z wody jak ze snu. Jednak obraz, gdy przenika przez kolejne warstwy smutku i rozczarowania, jest niemal niemożliwie odległy, kruchy. First Loves odtwarza rozmycie doskonałej koncepcji w umyśle człowieka, który poświęcił swoje życie precyzji myśli i słowa. Ta opozycja, romantycznej i intelektualnej pasji, napędza narrację i ostatecznie doprowadza ją do kryzysu.
First Loves można opisać jako bardzo prywatny wyczyn szczerości publicznego intelektualisty. Gotowość Solotaroffa do przyznania się do porażek, osobistych i zawodowych, obok triumfów jego kariery, nadaje trójwymiarową intensywność emocjom na stronie. Pracując ze wszystkimi szorstkimi i romantycznymi elementami swojego bogatego życia, Solotaroffowi udaje się uniknąć tonu zbyt heroicznego lub ociekającego miodem; udaje mu się po prostu opowiedzieć tę historię.