Ocena:
Książka przedstawia żywy i wciągający opis doświadczeń pierwszych kobiet w Akademii Marynarki Wojennej. Rzuca światło na ich zmagania i triumfy w trudnym środowisku i jest chwalona za realistyczny portret i głębię emocjonalną. Jednak niektórzy czytelnicy uważają, że fabularyzacja postaci jest rozczarowująca, sugerując, że relacja pierwszoosobowa mogłaby dodać więcej autentyczności.
Zalety:⬤ Zapewnia dokładną i wciągającą relację pierwszych kobiet w Akademii Marynarki Wojennej.
⬤ Wywołuje silne emocje, nostalgię i uznanie dla wyzwań stojących przed kobietami w stopniu midszypmena.
⬤ Oferuje unikalne spojrzenie na doświadczenia kobiet w tradycyjnie zdominowanej przez mężczyzn instytucji.
⬤ Dobrze napisana i przyjemna, z mieszanką humoru i powagi.
⬤ Szanowana zarówno przez byłych kolegów z klasy, jak i obecnych studentów za hołd dla odwagi i odporności.
⬤ Niektórzy czytelnicy byli rozczarowani fabularyzacją postaci, czując, że narracja pierwszoosobowa byłaby bardziej efektywna.
⬤ Może być emocjonalnie trudna do przeczytania ze względu na przedstawione trudne realia.
⬤ Potencjalnie mniej zrozumiały dla tych, którzy nie są zaznajomieni z Akademią Marynarki Wojennej.
(na podstawie 18 opinii czytelników)
First Class: Women Join the Ranks at the Naval Academy
Kiedy Sharon Hanley Disher wstąpiła do Akademii Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych wraz z osiemdziesięcioma innymi młodymi kobietami w 1976 roku, pomogła zakończyć 131-letnią męską tradycję w Annapolis. Jej zabawna i szokująca relacja z czteroletnich wysiłków kobiet, aby dołączyć do elitarnego bractwa akademii i zostać oficerami marynarki wojennej, jest cenną kroniką tamtych czasów, a jej spostrzeżenia zostały uznane za pomocne w zrozumieniu wyzwań związanych z integracją kobiet w służbach wojskowych.
Od karzącego tygla lata plebei po triumf ukończenia studiów, opisuje ich poszukiwania sposobów na przetrwanie psychicznych i fizycznych przeszkód, które musiały pokonać. Bezlitośnie szczera, swobodnie omawia uprzedzenia i nadużycia, z którymi się spotkały, a które często pozostawały bezkarne lub niezgłoszone.
Mimo to, jako lojalna zwolenniczka Marynarki Wojennej, Disher przedstawia wyważony opis życia za murami akademii dla tej pierwszej grupy nastoletnich kobiet, które wytyczyły drogę dla przyszłych mistrzyń. Żywa, dobrze zbadana i niesamowicie dowcipna książka wydaje się dziś tak świeża, jak wtedy, gdy została po raz pierwszy wydana w twardej oprawie w 1998 roku.