Pielgrzym: Odnaleźć nową drogę na Camino de Santiago

Opinie czytelników

Książka jest głęboko osobistym i szczerym pamiętnikiem o Camino de Santiago. Łączy w sobie humor, elokwencję i żywe opisy krajobrazów, emocji i interakcji z innymi pielgrzymami, dzięki czemu czytelnicy czują się, jakby byli częścią podróży. Wielu czytelników uznało ją za inspirującą i powiązaną, zwłaszcza ci, którzy sami przeszli Camino lub rozważają zrobienie tego.

⬤ Wymowny styl pisania
⬤ humorystyczna i szczera narracja
⬤ żywe opisy krajobrazów i ludzi
⬤ emocje, z którymi mogą się utożsamić ci, którzy przeszli Camino
⬤ inspirujące i motywujące
⬤ silne poczucie przyjaźni i wspólnoty wśród pielgrzymów.

⬤ Niektórzy uznali, że część książki jest wypełniona trywialnymi historiami, które odciągają uwagę od aspektów duchowych
⬤ powtarzające się wpisy do dziennika na końcu rozdziałów mogą być irytujące
⬤ pewna krytyka dotycząca osądzającego tonu autora wobec innych.

(na podstawie 118 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Pilgrim: Finding a New Way on the Camino de Santiago

Zawartość książki:

W obliczu pustego gniazda Kari postanawia rozwinąć skrzydła. Porzucając pracę, którą kocha, wyrusza w podróż przez cały kraj. Duży kraj.

Współczesne spojrzenie na starożytne doświadczenie, Pilgrim to zabawny i poruszający pamiętnik Kari z 900-kilometrowej wędrówki do Santiago de Compostela w Hiszpanii. W klasyczny dla pielgrzymów sposób, Kari spotyka i zaprzyjaźnia się z szeregiem towarzyszy z różnych środowisk, zjednoczonych wspólną szczerością celu. Walcząc ze słońcem i śniegiem, błotem i górami, pęcherzami i pluskwami, jej prawdziwym celem okazuje się "głęboki spokój".

Początkowo niepewna różnicy między długim spacerem a pielgrzymką, Kari i jej przyjaciółka nie są pewne, czego się spodziewać, gdy wyruszają na Camino de Santiago. Spanie w hostelach i noszenie całego dobytku na plecach wymaga przyzwyczajenia, a nieubłagane wyzwanie fizyczne "wielkiego marszu" wystawia ich na ciężką próbę. W pierwszych dniach są zaabsorbowani zewnętrzną podróżą. Wkrótce jednak, niczym we współczesnych Opowieściach kanterberyjskich, Kari i Ali zostają porwani przez pstrokatą grupę pielgrzymów, których historie poruszają serce i budzą duszę. Pilgrim ożywia, z żywymi szczegółami, życzliwość nieznajomych, ciepło wiejskiej gościnności i siostrzeństwo Sturdy Girls. Z San Miguel przyjętym jako ich patron, Camino staje się wypełnione piwem, śmiechem i powrotem do beztroskiej radości dzieciństwa. Następuje odciążenie, pozbycie się rzeczy, które nie mają znaczenia. Pozostaje tylko to, co się liczy.

Pilgrim celebruje communitas, przyjaźń i odporność kobiet w średnim wieku, które idą naprzód, gdy otaczający je ludzie się załamują, które bandażują złamanych, przygotowują im obiad i stawiają ich na nogi. Zachęcana przez duchy pielgrzymów, którzy przemierzali Drogę przez tysiąc lat i nie mając w tej kwestii prawdziwego wyboru, w końcu zwalnia, a pielgrzymka staje się podróżą do wnętrza. Podczas wędrówki jej obrona zostaje przełamana, a serce otwiera się.

Podczas transformacyjnej podróży, która prowadzi ją od ośnieżonych gór Pirenejów, przez suche winnice Rioja, mistycyzm Mesety, aż po zielone pola uprawne Galicji, następuje duchowe przebudzenie. Rozkoszuje się całkowitą radością mroźnego wschodu słońca z cieniami długimi na sto metrów, żabami i kukułką, która podąża za nimi przez wiele kilometrów. Ciało może być złamane, ale natura ma lekarstwo.

Pilgrim to opowieść o dojrzewaniu. Ostatecznie jest to opowieść o transformacji, odrodzeniu i odkupieniu. Napisana z ciepłem i szczerością, Pilgrim pokazuje, co może się wydarzyć, gdy zejdziemy ze ścieżki, na której jesteśmy i wkroczymy na nową, gdzie nic nie wygląda tak samo.

Pytanie nie brzmi już, co chcę zrobić z resztą swojego życia? Pytanie brzmi: kim chcę być?