Pielęgniarstwo i położnictwo w związkach ubogich w Borrisokane i Nenagh, 1882-1922

Oryginalny tytuł:

Nursing and Midwifery in the Poor-Law Unions of Borrisokane & Nenagh, 1882-1922

Zawartość książki:

Niniejsze studium analizuje, w jaki sposób profesjonalizacja i rozwój pielęgniarstwa i położnictwa w XIX wieku znalazły odzwierciedlenie w związkach ubogich Borrisokane i Nenagh w hrabstwie Tipperary w latach 1882-1922. W artykule dokonano rozróżnienia między wyszkolonymi i niewyszkolonymi pielęgniarkami i położnymi, zbadano, jak postrzegano każdy typ „pielęgniarki” i kim one były.

Możliwości zatrudnienia dla tych pielęgniarek i położnych były głównie w służbach pomocy medycznej dla ubogich jako położne ambulatoryjne lub jako pielęgniarki w przytułkach i szpitalach gorączkowych. W latach 1882-1922 niewykwalifikowane pielęgniarki i położne były powoli zastępowane przez ich wyszkolone odpowiedniki. Było to wspierane przez kampanie na rzecz reformy starych systemów, organy rządowe i ustawodawstwo.

Pielęgniarstwo domowe prowadzone przez pielęgniarki rejonowe zostało wprowadzone na tym obszarze w 1909 roku pod auspicjami Women's National Health Association. Pielęgniarki rejonowe zapewniały edukację i opiekę domową pacjentom z gruźlicą, a później matkom i niemowlętom w ramach Programu Opieki nad Matką i Dzieckiem w 1919 roku.