Piękny sen: Poetyka ekstazy

Oryginalny tytuł:

Beautiful Dream: A Poetics of Ecstasy

Zawartość książki:

Beautiful Dream: A Poetics of Ecstasy jest kontynuacją pierwszej książki Barry'ego Cottrella zawierającej szamańskie zaklęcia lub "wypowiedzi" - Sounding Eternity: Shamanic Incantations and the Poetics of Sonic Power, również wydanej przez drivenLine. Przedmowa do Sounding Eternity opisuje proces, w którym te "wiersze" powstają: "Podczas gdy słowa w tej książce są przedstawiane jako wiersze, powstały one jako dźwięk, wokalizacje i rytualne wypowiedzi, wykonane podczas szamańskiego stanu świadomości". U podstaw wypowiedzi w obu książkach leży dudnienie bębna, dające początek mistycznemu transportowi ekstazy. W odniesieniu do szamanizmu ekstaza odnosi się konkretnie do "magicznego lotu" - zmienionego stanu świadomości, w który wchodzi szaman, aby przekroczyć próg między światami i "podróżować" przez domenę metafizyczną.

W tym zmienionym stanie świadomości słowa pojawiają się bardzo powoli, początkowo jako gęsto zaszyfrowane dźwięki, jako ciągi często pozornie bezsensownych fonemów, które następnie łączą się w dziwnie spójne, hiper-znaczące inwokacje i narracje. Pojawiające się słowa są nagrywane, a następnie transkrybowane jako wiersze narracyjne z silnym sennym, mitycznym aspektem, odzwierciedlającym "ekstatyczny" stan świadomości.

Wiersze w tej książce mogą czasami wydawać się trudne do zrozumienia. Jednak w swoich esejach o Dantem T.S. Eliot mówi, że zadaniem poety jest sprawić, by ludzie "zrozumieli to, co niezrozumiałe". Argumentuje, że prawdziwa poezja może komunikować się, zanim zostanie zrozumiana i że "... w dobrej alegorii... nie trzeba najpierw zrozumieć znaczenia, aby cieszyć się poezją".

W swojej genialnej książce Albion: The Origins of the English Imagination, autor i historyk Peter Ackroyd omawia zawiłość i złożoność anglosaskiego wiersza pochodzącego z Albionu: "Z tej krainy wizji wyłania się poezja świata snów..... Śniący z plemienia byli bardzo chwaleni, ponieważ w stanie zaczarowanego snu byli w stanie zjednoczyć niebo i ziemię". Ackroyd postrzega wielki anglosaski poemat Beowulf jako "częściowo poemat senny; dziwne elegie anglosaskiego ducha rozgrywają się w nierealnych krajobrazach złożonych ze snu i wizji". Wskazuje, że struktura wiersza "reprezentuje fascynację tym, co trudne, i opór przed łatwą interpretacją". To samo można powiedzieć o Pięknym śnie, który również jest zbiorem alegorycznych wierszy-snów, nasyconych cechami dziwności, tajemniczości i nieuchwytnej interpretacji.

Podczas gdy blask anglosaskich wersetów lśnił na Zachodzie, w tym samym czasie w Chinach buddyjscy mnisi mahajany z dynastii Tang (618-907 n.e.) praktykowali zaklęcia dhāranī w wielkich klasztorach stołecznych miast. Dhāranī to ciągi sylab, które zostały nasycone duchową mocą i mogą być używane do pomocy lub ochrony innych. Dość często ciągi sylab w dhāranī wydają się być całkowicie pozbawione znaczenia lub bezsensowne. Jednak, jak przypomina nam uczona Janet Gyatso, ich "... głównym celem nie jest opisywanie, ale wzbudzanie lub przywoływanie mocy ochronnej", podczas gdy uczony Paul Copp zauważył: "to właśnie bezsensowność tekstów uczyniła je tak głębokimi".

Jest to poezja świata snów, która wymyka się analizie. Forma i ekspresja wierszy w Pięknym śnie są skondensowane i nasycone duchową mocą zrodzoną na nowej oktawie znaczenia. Podążając za każdą z tych narracji do jej rozwijającego się mitologicznego przeznaczenia, czytelnik może wziąć udział w lirycznej celebracji liturgicznej istoty ludzkiej natury i dzielić się zachwytem rozszerzonej świadomości.