Ocena:
Recenzje książki Kathryn Stockton prezentują spolaryzowaną perspektywę: niektórzy czytelnicy chwalą jej innowacyjne i interdyscyplinarne podejście do czarnych studiów queer, podczas gdy inni uważają ją za niezrozumiałą i wypełnioną bezsensownym żargonem.
Zalety:Książka została doceniona za świeże spojrzenie, integrację teorii, literatury i sztuki, a także za elokwencję, inteligencję i prowokowanie do myślenia. Recenzenci docenili jej zdolność do kwestionowania konwencjonalnych poglądów i krytycznego angażowania się w tematy związane z czarnymi studiami queer.
Wady:Krytycy twierdzą, że książka jest wypełniona bezsensownym językiem i bezsensowną treścią, przez co jest trudna do zrozumienia i rozczarowująca. Niektórzy recenzenci uważają, że brakuje jej jasności i spójności, co czyni ją frustrującą lekturą.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Beautiful Bottom, Beautiful Shame: Where black" Meets "queer""
Wstyd, jak przekonuje Kathryn Bond Stockton w książce Beautiful Bottom, Beautiful Shame, często był miejscem spotkania znaków "czarny" i "queer" oraz czarnych i queerowych osób - nakładających się na siebie grup, które zostały publicznie oznaczone jako zdegradowane i poniżone. Ale kiedy i dlaczego pewne formy wstydu zostały przyjęte przez czarnoskórych i queer? W jaki sposób poniżenie sprzyja atrakcyjności? W jaki sposób jest wykorzystywane do estetycznej rozkoszy? Co oferuje projektom smutku i sposobom twórczego poznania historycznego? Jak i dlaczego jest kluczowy dla obozu?
Stockton angażuje domeny studiów afroamerykańskich, teorii queer, psychoanalizy, teorii filmu, fotografii, semiotyki i gender studies. Łączy ze sobą myślicieli rzadko, jeśli w ogóle, czytanych razem w jednym studium - Jamesa Baldwina, Radclyffe Hall, Jeana Geneta, Toni Morrison, Roberta Mapplethorpe'a, Eldridge'a Cleavera, Todda Haynesa, Normana Mailera, Leslie Feinberg, Davida Finchera i Quentina Tarantino - i czyta ich z i przeciwko głównym teoretykom, w tym Georges'owi Bataille'owi, Zygmuntowi Freudowi, Eve Kosofsky Sedgwick, Jacques'owi Lacanowi, Rolandowi Barthes'owi i Leo Bersaniemu. Stockton twierdzi, że nie ma wyraźnej, lustrzanej relacji między terminami "czarny" i "queer"; raczej pozornie ostateczne skojarzenia związane z każdym z nich są często podejmowane lub przekraczane przez drugie.
Stockton bada dramatyczne punkty zwrotne między tymi terminami: stygmatyzowaną "skórę" niektórych ubrań queer, opis czarnoskórych jako "ekonomicznego dna", wizualną siłę międzyrasowego homoseksualnego gwałtu, skomplikowaną logikę tak zwanego mezogenezy osób tej samej płci oraz sposoby, w jakie słynne przedstawienie niewolnictwa (a mianowicie Umiłowana Morrison) wydaje się powiązane z przedstawieniami AIDS. Wszyscy myśliciele uwzględnieni przez Stockton analizują społeczną naturę wstydu, badając struktury, które sprawiają, że poniżenie jest możliwe, znośne, przyjemne i twórcze, nawet w ich ciemności.
