Piekło to inni rodzice: I inne opowieści o matczynym spalaniu

Opinie czytelników

Książka wzbudziła mieszane uczucia wśród czytelników, z których niektórzy cieszyli się jej humorem i powiązanymi anegdotami na temat rodzicielstwa, podczas gdy inni uważali, że nie spełniła ona swojego tytułu i ubolewali nad skupieniem się autora na osobistych żalach, a nie na wyzwaniach rodzicielskich.

Czytelnicy docenili humor, szczerość i anegdoty dotyczące wyzwań związanych z rodzicielstwem, szczególnie w środowisku miejskim. Wielu z nich uznało tekst za zabawny i wnikliwy, rezonujący z doświadczeniami równoważenia kariery i rodziny. Książka otrzymała pochwały za wciągającą fabułę i niezapomniane osobiste doświadczenia.

Krytycy byli rozczarowani marketingiem i treścią, uważając, że książka odeszła od obiecanego skupienia się na rodzicielstwie i zamiast tego podkreśliła osobiste zmagania i skargi autora. Niektórzy uważali, że brakuje w niej humoru, a ton autora jest jędzowaty. Ponadto w kilku recenzjach wspomniano, że historie wydawały się przesadzone lub upiększone, co utrudniało nawiązanie kontaktu z autorem.

(na podstawie 16 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Hell Is Other Parents: And Other Tales of Maternal Combustion

Zawartość książki:

Czytałem No Exit w moich wczesnych latach dwudziestych i pamiętam, jak myślałem, że piekło może być innymi ludźmi, w porządku, jasne, ale w jakich daleko idących warunkach ktokolwiek byłby kiedykolwiek uwięziony na zawsze w towarzystwie nieznajomych bez snu i środków ucieczki?

Potem zostałem rodzicem.

Od Deborah Copaken Kogan, uznanej autorki krajowego bestsellera Shutterbabe, pochodzi ten ostry, wnikliwy i zabawny pamiętnik o przetrwaniu w okopach współczesnego rodzicielstwa.

Kogan pisze komedie sytuacyjne w stylu Davida Sedarisa i Spaldinga Graya z domieszką Ermy-Bombeck-on-a-Vespa: bystre, wnikliwie obserwowane i często przezabawne prawdziwe historie, w których narrator jest tak samo winny jak każda inna postać. W tych jedenastu powiązanych ze sobą utworach Kogan i jej mąż prawie zawsze są spłukani, pracując w pełnym wymiarze godzin i wychowując troje dzieci w Nowym Jorku, jednym z najdroższych i najbardziej konkurencyjnych miast na świecie.

W jednym z odcinków, wyczerpana po szczególnie trudnym porodzie, Kogan dzieli salę szpitalną z wulgarną nastoletnią matką i jej imprezową ekipą. W innym, Kogan udaje się doczołgać do własnej nagłej operacji wyrostka robaczkowego, która przypada w tym samym tygodniu, w którym opiekunka do dziecka wyjeżdża na wakacje, jej nastolatki mają wolne od szkoły, jej redaktor New York Timesa potrzebuje edycji, a cała rodzina łapie grypę. A w eseju zamykającym książkę jedzie samotnie dwanaście godzin z wrzeszczącym maluchem w wynajętym samochodzie, bezskutecznie próbując rzucić okiem na swoje najstarsze dziecko podczas letniego obozu.

Tak, Shutterbabe jest już dorosła i nieco gorzej znoszona, ale jej jasny wzrok pod ostrzałem pozostał nienaruszony: Nigdy nie czytałeś zabawniejszych historii wojennych.