Fifty-Four Stories for your kid
„Niedawno natknąłem się na przykład nauczającej mocy tych nonsensownych opowieści, tak zabawny i przekonujący, że nie mogę się powstrzymać, by się nim podzielić. Nauczycielka szkoły podstawowej, która usłyszała, jak opowiadam Epaminondasa pewnego wieczoru, opowiedziała go swoim uczniom następnego ranka, z wielkim skutkiem. Młoda nauczycielka, która obserwowała wtedy salę, opowiedziała mi, co się stało. Powiedziała, że dzieci bardzo śmiały się z tej historii i najwyraźniej bardzo im się podobała.
Około godziny później jedno z nich zostało wysłane do tablicy, aby rozwiązać mały problem. Zdarzyło się, że dziecko popełniło zbyt głupi błąd i nie zauważyło tego. Gdy spojrzało na nauczycielkę w poszukiwaniu znajomego uśmiechu zachęty, ta po prostu podniosła ręce i wykrzyknęła: „Na litość boską!”. '”.
To wystarczyło. Dziecko natychmiast zrozumiało wskazówkę. Spojrzał pośpiesznie na swoje dzieło, wybuchnął niepohamowanym chichotem, bez słowa wymazał cyfry i zaczął od nowa. Cała klasa przyłączyła się do żartu z zapałem kolegów-głupków, choć raz mądrzejszych.
Można bezpiecznie założyć, że dziecko, o którym mowa, przez długi czas będzie popełniać mniej niepotrzebnych błędów z powodu zdrowego przypomnienia o swoim podobieństwie do kogoś, kto „nie ma rozumu, z którym się urodził”. To, co w jego przypadku było tak widoczne, w wielu przypadkach odbywa się po cichu w ukrytych zakamarkach umysłu. Jeden Epaminondas jest wart trzech wykładów”.
