Picie Guinnessa ze zmarłymi

Opinie czytelników

Zbiór poezji Justina Hamma „Drinking Guinness with the Dead” jest chwalony za autentyczność, głębię emocjonalną i zdolność do rezonowania z osobistymi doświadczeniami, szczególnie tymi ze Środkowego Zachodu. Wiersze obejmują różne tematy, uchwycając zarówno przyziemne, jak i głębokie aspekty życia.

Wiersze są dobrze napisane, oddając potężne historie i emocje. Czytelnicy doceniają autentyczny głos Hamma i sposób, w jaki wyraża on doświadczenia z życia w małym miasteczku na Środkowym Zachodzie. Wielu uważa jego twórczość za inspirującą i powiązaną, sprzyjającą poczuciu zrozumienia i więzi. Kolekcja jest postrzegana jako znacząca reprezentacja rozwoju Hamma na przestrzeni 14 lat.

W recenzjach nie wymieniono żadnych konkretnych wad, ale niektórzy czytelnicy mogą odczuwać brak atrakcyjności, jeśli nie są szczególnie zainteresowani tematami życia na wsi lub na Środkowym Zachodzie.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Drinking Guinness with the Dead

Zawartość książki:

"Aby znaleźć poetycki krajobraz Justina Hamma, musisz "spojrzeć w kierunku, w którym wskazuje wiatrowskaz, obok miejsca, w którym deszcz uderza bokiem o silos" i nagle znajdziesz się wewnątrz skomplikowanych komór ludzkiego serca. Co za trudna, piękna mała książka z wierszami i fotografiami (The Inheritance) - z wysublimowanymi echami Richarda Hugo: odległe domy, odłogowane pola, wiersze o pracy i miłości, sygnalizujące przybycie Hamma jako naszego nowego, jasnego i wysublimowanego głosu Środkowego Zachodu".

- Sean Thomas Dougherty, autor The Second O of Sorrow

"... jedne z najbardziej autentycznych wierszy, jakie kiedykolwiek przeczytasz... (Hammowskie) obrazy wciągają czytelnika w senne krajobrazy, które z humorem i miłością odzwierciedlają kulturowe i rzeczywiste krajobrazy Środkowego Zachodu".

- The Columbia Daily Tribune.

"Nie jest to zwykły blues, ale ten 'pewien rodzaj muzyki bluesowej', o którym wspomina Dylan w notatkach do The Basement Tapes, gdzie 'możesz usiąść i zagrać... być może będziesz musiał się trochę pochylić'". I Hamm właśnie to robi, pochyla się - "poobijany dom Martin" w ręku - aparat w ręku - ponieważ ta książka zawiera rezonansowy kontrapunkt czarno-białych fotografii, które oświetlają i rozszerzają rdzę w tych krajobrazach i ich wyparowujących krawędziach. Te wspaniałe wiersze i zdjęcia są portretami "oprawionymi w drewno stodoły" - chętnych duchów i poety, który chce połączyć swój głos z ich głosem przed tym "wielkim ciemnym skokiem w pustkę"".

Dennis Hinrichsen, autor "Skin Music".