Philomath: Wiersze

Opinie czytelników

Recenzje książki poetyckiej Devon Walker-Figueroa „Philomath” podkreślają, że jest to głęboko poruszająca i skomplikowana kolekcja, która oddaje złożoność wiejskiej Ameryki poprzez potężne obrazy i głębię emocjonalną. Czytelnicy doceniają zdolność autorki do wywoływania silnych uczuć i zgłębiania tematów pamięci i tożsamości poprzez jej twórczość.

Czytelnicy chwalą książkę za pięknie stworzone wiersze, które oferują trzewne i mózgowe doświadczenie. Wielu zwraca uwagę na emocjonalny wpływ poezji, nazywając ją oszałamiającą, mądrą i wciągającą. Podkreśla się również zdolność autorki do przedstawiania złożoności wiejskiego życia i postaci, z porównaniami do uznanych poetów, takich jak Sylvia Plath. Zbiór jest polecany ze względu na mocny głos i nawiedzającą jakość.

Recenzje nie wspominają wyraźnie o żadnych znaczących wadach; jednak poruszane tematy mogą nie rezonować z każdym, ponieważ zagłębiają się w bolesne wspomnienia i niesamowite aspekty wiejskiego życia, które mogą być postrzegane jako ciężkie lub niszowe.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Philomath: Poems

Zawartość książki:

Zwycięzca Levis Reading Prize 2022

Finalista nagrody National Book Critics Circle 2021 John Leonard Prize dla najlepszej pierwszej książki.

"Top Ten Pick" Publishers Weekly dla tytułów poetyckich na jesień 2021 roku.

"Poetry Title to Watch" Library Journal na 2021 rok.

A Chicago Review of Books "Must-Read Book of September 2021".

Wybrany przez Sally Keith jako zwycięzca National Poetry Series 2020, ten debiutancki zbiór jest ruminacyjnym katalogiem zarastania i miejsc, które nas nawiedzają.

Z Devon Walker-Figueroa jako naszym Wergiliuszem, zaczynamy w tytułowym miasteczku Philomath w stanie Oregon. Przechodzimy przez sklep wielobranżowy, wchodzimy do kościoła Nazarejczyków, mijamy ludzi wyrywających gałęzie miejsca, które nie pozwala im odejść. Przenosimy się poza miasto na pola i pola uprawne - i dalej, wzdłuż autostrad, do przeklętego kalifornijskiego miasta, muzeum we Florencji. Wędrujemy z pewnego rodzaju zwierzęcą logiką, jak bestia, która "chce się uwolnić / z doliny opadającej / w kierunku faulu", przez napiętą, nakładającą się przestrzeń między ruchem a bezruchem.

Walker-Figueroa, odkrywczyni na skraju wzniosłości, pisze w cichym zachwycie nad naturą, pamięcią i pięknem, które jest "jedynie egzystencją trwającą i trwającą". W swoich wędrówkach prowadzi czytelników w kierunku pewnego rodzaju świadectwa, które nie wzdraga się przed ponurym lub dziwacznym: Winnica ogarnięta płomieniami zostaje odzyskana przez pola. Maciora dusi swoje młode, a potem rodzi ich więcej. Sąsiad żuje szarańczę na swoim podwórku.

W Philomath obowiązkiem poety jest (czasem niechętnie) "mieć oko / na to, co pozostało" z ludzi i miejsc, które miały na nas wpływ. I zawsze coś zostaje, czy to zapach palonych winogron, dwunastowieczny brąz, czy nawet pukiel włosów.