Pewnego razu w zachodnim Hollywood: Los Angeles w obiektywie nastolatka w latach 70.

Opinie czytelników

Książka jest nostalgicznym pamiętnikiem fotograficznym, przedstawiającym doświadczenia autora w West Hollywood w latach 70-tych. Zawiera mieszankę osobistych anegdot i zdjęć, które rezonują z tymi, którzy znają epokę, dzięki czemu jest przyjemna zarówno dla mieszkańców, jak i osób z innych regionów. Niektórzy czytelnicy stwierdzili jednak, że brakuje jej głębi w odniesieniu do szerszego kontekstu tamtych czasów i wyrazili rozczarowanie skupieniem się na Igrzyskach Olimpijskich w 1984 roku zamiast na bardziej zróżnicowanych aspektach Hollywood.

Dobrze napisane i wciągające fragmenty, nostalgiczne wspomnienia z urzekającymi fotografiami, zabawa dla tych, którzy dorastali w latach 70-tych, doskonała dokumentacja doświadczeń z dzieciństwa, rozrywka dla szerokiego grona odbiorców, polecana dla nostalgicznych czytelników.

Ograniczona perspektywa skupiona głównie na doświadczeniach autora, niektórzy uznali tekst za płaski i powtarzalny, nadmierne skupienie się na Igrzyskach Olimpijskich w 1984 roku zamiast na szerszej historii Hollywood, rozczarowanie ze strony niektórych czytelników, którzy oczekiwali bardziej kompleksowej narracji.

(na podstawie 16 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Once Upon a Time in West Hollywood: L.A. Through the Lens of a Teenager in the '70s

Zawartość książki:

Once Upon a Time in West Hollywood to osobista podróż, portret Los Angeles lat 70.

oparty na różnych rozdziałach mojego życia i fotografiach, które zrobiłem po drodze, zaczynając, gdy miałem zaledwie 10 lat. Ludzie pytali mnie, jak to było dorastać w Hollywood.

Mieszkanie w apartamencie jest trudne, zwłaszcza gdy pochodzi się ze środkowo-zachodnich przedmieść i trzeba dzielić sypialnię, ale kiedy ma się siedem lat, nie wie się już, czego się nie ma. Osobiste wspomnienia, takie jak porzucenie Bancroft Junior High School, chodzenie w górę Highland obok Sunset do Hollywood Boulevard, granie godzinami w pinball w dawno zapomnianych arkadach, które były wtedy popularne. Przesiadywanie na basenie na dachu legendarnego Hyatt (Riot) House na Sunset lub przesiadywanie w Tower Records podczas pamiętnego lata 1974 roku, zbyt młody w wieku 14 lat, by docenić klasyczną scenę rock n' rollową, jaką był The Strip w latach 70-tych.

Praca w sklepie z narzędziami mojego ojca we wschodnim Los Angeles, jako 15-latek, czy samotna jazda autobusem na Dodger Stadium w nocy, bez strachu. Mam nadzieję, że ta książka przywoła wspomnienia czytelników, niezależnie od tego, gdzie dorastali.