Perspektywy zdrowia publicznego dotyczące zaburzeń depresyjnych

Oryginalny tytuł:

Public Health Perspectives on Depressive Disorders

Zawartość książki:

W 2001 roku WHO uznała zaburzenia depresyjne za główną przyczynę niepełnosprawności na całym świecie. Jednak większość Amerykanów, którzy spełniają kryteria diagnostyczne dużej depresji, nie jest leczona lub jest leczona niedostatecznie. Na szczęście ostatnie postępy sprawiły, że dziedzina zdrowia publicznego może wreszcie zająć się zdrowiem psychicznym w populacji. Public Health Perspectives on Depressive Disorders wypełnia lukę, identyfikując narzędzia i strategie praktyki zdrowia publicznego oraz badając ich zastosowanie w publicznej polityce i praktyce zdrowia psychicznego XXI wieku.

Patrząc na zaburzenia depresyjne przez pryzmat zdrowia publicznego, książka ta podkreśla centralne znaczenie zdrowia psychicznego dla zdrowia publicznego. Łącząc dostępne badania nad chorobami depresyjnymi na poziomie populacji z polityką i praktyką publicznego zdrowia psychicznego, eksperci wyznaczają program badań, który pomoże uczynić zdrowie psychiczne centralną częścią nauki i praktyki zdrowia publicznego. Książka ta jest nieocenionym źródłem informacji dla badaczy i praktyków w celu opracowania, ułatwienia i przeprowadzenia badań pilotażowych i wykonalności obiecujących interwencji profilaktycznych i terapeutycznych, które mogą złagodzić postęp w kierunku dużej depresji i innych zaburzeń psychicznych wśród zagrożonych populacji.

Pierwsza część książki podkreśla znaczenie chorób depresyjnych dla zdrowia publicznego, koncentrując się na dowodach dostarczonych przez najnowsze podejścia do nozologii, epidemiologii, obciążenia chorobami i wpływu na ogólny stan zdrowia. W drugiej części przyjrzano się wpływom społecznym i środowiskowym na zaburzenia depresyjne, które mają kluczowe znaczenie dla przyszłych wysiłków na rzecz zapobiegania chorobom i promowania zdrowych psychicznie społeczności. Trzecia i najdłuższa część odnosi się do podatności różnych grup na choroby depresyjne i podkreśla najlepsze praktyki mające na celu zmniejszenie ryzyka przy jednoczesnej poprawie zarówno arsenału prewencyjnego, jak i terapeutycznego.