Perspectives on Information Structure in Austronesian Languages
Struktura informacji jest stosunkowo nową dziedziną językoznawstwa i dopiero od niedawna jest badana w odniesieniu do mniejszych i mniej opisanych języków. Niniejsza książka jest pierwszą tego rodzaju publikacją, która łączy prace nad strukturą informacji w językach austronezyjskich. Aktualne podejścia z zakresu semantyki formalnej, badań dyskursu i fonologii intonacyjnej są połączone z wiedzą specjalistyczną dotyczącą języków austronezyjskich. 13 rozdziałów w tym tomie obejmuje wszystkie podgrupy dużej rodziny języków austronezyjskich, w tym formozański, środkowo-malajsko-polinezyjski, południowy Halmahera-Zachodnia Nowa Gwinea i oceaniczny. Główny nacisk położono jednak na zachodnie języki malajo-polinezyjskie. Niektóre rozdziały badają dwa z największych języków w regionie (tagalog i różne odmiany malajskiego), inne badają zjawiska informacyjno-strukturalne w małych, niedostatecznie opisanych językach. Trzy nadrzędne tematy poruszone w tej książce to znakowanie NP i urządzenia do śledzenia odniesień, struktury składniowe i kategorie informacyjno-strukturalne oraz interakcja struktury informacyjnej i prozodii. Różne typy danych stanowią podstawę różnych badań zebranych w tej książce. Niektóre rozdziały badają teksty pisane, takie jak współczesne powieści (por. rozdział Djenara na temat współczesnego, standardowego języka indonezyjskiego), lub porównują różne gatunki tekstów, takie jak na przykład narracje ustne i tłumaczenia narracji biblijnych (por. rozdział Djenara na temat współczesnego, standardowego języka indonezyjskiego).
De Bussera na temat Bunun). Większość artykułów dotyczy jednak naturalnej mowy mówionej i wykorzystuje korpusy mówione, które zostały opracowane przez samych autorów. Tom zawiera szereg różnych metod i ram teoretycznych. Dwa rozdziały wykorzystują podejście Question Under Discussion, opracowane w semantyce formalnej (por. rozdziały Latrouite & Riester; Shiohara & Riester). Riesberg i in. stosują niedawno opracowaną metodę Rapid Prosody Transcription (RPT) w celu zbadania postrzegania przez rodzimych użytkowników języka prozodycznych prominencji i granic w papuaskim języku malajskim. Inne artykuły omawiają teoretyczne konsekwencje swoich odkryć. Na przykład Himmelmann rozbiera na części najbardziej rozpowszechnione ramy fonologii intonacyjnej (ToBI) i argumentuje, że analiza języków indonezyjskich wymaga znacznie prostszych założeń niż te leżące u podstaw standardowego modelu. Arka i Sedeng zadają pytanie, w jaki sposób drobnoziarnista przestrzeń struktury informacji powinna być konceptualizowana i modelowana, np. w LFG. Schnell argumentuje, że elementy, które można analizować jako kategorie "tematu" i "skupienia", powinny być lepiej opisane w kategoriach "opakowania" i niekoniecznie odzwierciedlają jakiekolwiek pragmatyczne role.
Ten utwór został opublikowany przez Saint Philip Street Press na licencji Creative Commons zezwalającej na użycie komercyjne. Wszelkie prawa nieudzielone na mocy licencji zachowuje autor lub autorzy.