Perplexing Patriarchies: Fatherhood Among Black Opponents and White Defenders of Slavery
Perplexing Patriarchies bada retoryczne użycie (i żywe doświadczenie) ojcostwa wśród trzech afroamerykańskich abolicjonistów i trzech ich białych przeciwników niewolnictwa w Stanach Zjednoczonych w XIX wieku. Zarówno prominentni abolicjoniści (Frederick Douglass, Martin Delany i Henry Garnet), jak i prominentni zwolennicy niewolnictwa (Henry Hammond, George Fitzhugh i Richard Dabney) odwoływali się do popularnego wizerunku ojca, męża i głowy rodziny, aby atakować lub usprawiedliwiać niewolnictwo.
Jak i dlaczego te przeciwstawne osoby mogły polegać na odwołaniach do tego samego ideału ojcostwa, aby dojść do zupełnie różnych i przeciwstawnych wniosków? Niniejsza książka stara się znaleźć odpowiedź, po pierwsze przyznając, że zarówno abolicjoniści, jak i zwolennicy niewolnictwa mieli podobne obawy dotyczące kwestionowanego statusu ojcostwa w XIX wieku. Jednak ze względu na subtelne różnice w ich początkowych założeniach i różne wybory, które części obowiązków ojca należy podkreślić, czarni abolicjoniści wyobrażali sobie idealnego ojca, który chronił autonomię swoich zależnych, podczas gdy zwolennicy niewolnictwa wyobrażali sobie takiego, którego autorytet wymagał podporządkowania tych, których chronił.
Stwierdzając, że różnice te wynikały raczej z wyboru początkowych założeń i akcentów niż z całkowitej niezgody co do tego, jaka powinna być rola ojca, praca ta ujawnia, że czarni abolicjoniści nie radykalnie krytykowali ówczesne konwencje dotyczące płci, ale innowacyjnie pracowali w ramach tych konwencji, aby skierować je na reformy społeczne. Odkrycie to otwiera przed historykami nowy sposób rozważania tego, w jaki sposób uciskane ludy negocjowały intelektualne granice społeczeństw, które je uciskały: Niekoniecznie całkowicie zrywając z tymi granicami, ani biernie je akceptując, ale pomysłowo syntetyzując światopogląd z ich ograniczeń, który nadal pozwalał na wolność i osobistą autonomię.