Permanent Damage: Wspomnienia oburzającej dziewczyny

Opinie czytelników

Książka jest pamiętnikiem Miss Mercy, członkini GTO, szczegółowo opisującym jej życie i doświadczenia na scenie rockowej lat 60-tych. Czytelnicy uważają, że jest ona zarówno wciągająca, jak i polaryzująca, przy czym niektórzy chwalą jej szczerość i wciągające opowieści, podczas gdy inni krytykują ją za brak głębi lub treści.

Czytelnikom podobała się szczera szczerość i fascynujące historie z życia Miss Mercy, doceniając wgląd w scenę rock and rolla, emocjonalną szczerość i jej status jako wciągającej lektury na plażę. Narracja oddaje unikalne spojrzenie na tętniącą życiem kulturę Hollywood i pokazuje silną osobowość Mercy oraz jej wpływ na historię muzyki.

Niektórzy recenzenci uważali, że książka była rozczarowująca i powtarzalna, skupiając się zbytnio na zażywaniu narkotyków i związkach, a nie na ciekawostkach muzycznych. Pojawiły się skargi na brak głębi, a kilku czytelników uznało ją za niegodną publikacji lub stratę czasu i pieniędzy.

(na podstawie 22 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Permanent Damage: Memoirs of an Outrageous Girl

Zawartość książki:

"Jestem Mae West z 1968 roku".

Mercy Fontenot była Zeligiem, który dorastał na scenie Haight Ashbury w San Francisco, gdzie skrzyżowała ścieżki z Charlesem Mansonem, poszła na pierwszy Acid Test i przyjaźniła się z Jimim Hendrixem (później zagrała w jego filmie Rainbow Bridge). Przewidziała katastrofę w Altamont podczas odczytywania kart tarota Rolling Stonesów na imprezie i opuściła San Francisco do Los Angeles w 1967 roku, kiedy Haight "straciło swoją magię".

Praca Miss Mercy w GTOs, żeńskim zespole wyprodukowanym przez Franka Zappę, wprowadziła ją na strony Rolling Stone w 1969 roku. Podczas swoich przygód wyskoczyła z tortu na pierwszej imprezie Alice Coopera, będąc naćpana PCP, i udała się do Memphis, gdzie poznała Ala Greena i dostała pracę w Bar-Kays. Po drodze wyszła za mąż, a następnie rozwiodła się z Shuggie Otisem, po czym przeszła do punk rocka i pracowała z Rockats i Gears. To jest jej historia, tak jak żyła i widziała.

Napisany tuż przed jej śmiercią w 2020 roku, Permanent Damage pokazuje nam świat sceny muzycznej lat 60. i 70. oczami Mercy, a także skutki tej epoki - doświadczenie bezdomności przed wytrzeźwieniem i ułożeniem sobie życia na nowo. Podróż panny Mercy jest nie do przegapienia dla każdego, kto tam był i nie pamięta lub po prostu chciałby tam być.