Perfektionismus und Perfektibilitt: Theorien und Praktiken der Vervollkommnung in Pietismus und Aufklrung

Zawartość książki:

Oświecenie i pietyzm, dwa najskuteczniejsze (reformatorskie) ruchy XVIII wieku, dzielą gęste pole semantyczne doskonalenia, ulepszania, perfekcji, doskonałości i perfekcjonizmu, które są przedmiotem tego tomu.

Poszczególne studia z literatury, filozofii, teologii i historii nauki pokazują, że pewne założenia dotyczące oświecenia i pietyzmu oraz relacji między nimi wymagają analizy. Przynajmniej podprogowo, pytanie o własną teraźniejszość, tj.

o trwałą moc formacyjną analizowanych tu zjawisk, jest zawsze obecne. Doskonałość jest procesem, który musi być teoretycznie ugruntowany, ale także praktycznie zaprojektowany, zrealizowany i wdrożony. Znajduje to odzwierciedlenie w niniejszym tomie w dwojakim ujęciu: po pierwsze, koncepcje doskonałości w polu napięć między pietyzmem a Oświeceniem są omawiane i analizowane pod kątem ich podobieństw i różnic.

Drugim ważnym akcentem są procesy translacji w obszarze styku teorii z praktyką. Zarówno oświecenie, jak i pietyzm charakteryzują się niekiedy silnym myśleniem efektywnościowym, które nie zadowala się filozoficzną czy teologiczno-dogmatyczną spekulacją, lecz nawołuje do realizacji od wewnątrz.