Ocena:
„Peoples on Parade” Qureshiego analizuje żywe wystawy obcokrajowców w epoce wiktoriańskiej, ujawniając złożoność rasy, kultury i antropologii. Autor krytykuje ustalone historyczne narracje na temat rasizmu i podkreśla wartość tych spektakli w kształtowaniu nowego naukowego zrozumienia. Choć tematyka może być niepokojąca, książka jest dokładna i zapewnia unikalne spojrzenie na historię kultury.
Zalety:⬤ Wnikliwa i dobrze zbadana
⬤ oferuje unikalne i krytyczne spojrzenie na wiktoriańskie pokazy na żywo i ich antropologiczne znaczenie
⬤ łączy czarny humor z poważną analizą
⬤ kwestionuje ustalone poglądy na temat rasy i rasizmu.
Tematyka może być niepokojąca lub odstręczająca dla niektórych czytelników; treść jest złożona i może wymagać uważnej lektury, aby w pełni docenić argumenty.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
Peoples on Parade - Exhibitions, Empire, and Anthropology in Nineteenth-century Britain
W maju 1853 roku Charles Dickens złożył wizytę dzikusom w Hyde Park Corner, na wystawie trzynastu importowanych Zulusów wykonujących rytuały kulturowe, od pieśni i tańców po polowanie na czarownice i ceremonię zaślubin.
Dickens nie był jedynym londyńczykiem zaintrygowanym tymi żywymi osobliwościami: prezentowane obce ludy zapewniały jedne z najpopularniejszych rozrywek publicznych swoich czasów. Początkowo takie pokazy były spekulacjami na małą skalę, prowadzonymi przez jedną osobę lub małą grupę.
Pod koniec wieku artyści byli importowani setkami i umieszczani w specjalnie zbudowanych wioskach na wiele miesięcy, zachwycając tłumy i dając naukowcom i dziennikarzom możliwość zastanowienia się nad różnicami rasowymi, polityką zagraniczną, niewolnictwem, pracą misyjną i imperium. "Peoples on Parade" stanowi pierwszy obszerny przegląd tych ludzkich wystaw w XIX-wiecznej Wielkiej Brytanii. Sadiah Qureshi analizuje te pokazy w całości, ich produkcję, promocję, zarządzanie i wydajność, aby zrozumieć, dlaczego okazały się one tak komercyjnym sukcesem, w jaki sposób ukształtowały życie wykonawców, jak zostały zinterpretowane przez publiczność i jaki rodzaj trwałego wpływu mogły mieć na pojęcia rasy i imperium.
Qureshi wspiera swoją analizę różnorodnymi materiałami wizualnymi, w tym efemerydami promocyjnymi, obrazami podróżniczymi, scenografią teatralną, drukami artystycznymi i fotografią, a tym samym przyczynia się do szerszego zrozumienia relacji między nauką a kulturą wizualną w XIX wieku. Dzięki żywemu opowiadaniu Qureshi i oszałamiającym obrazom czytelnicy zobaczą, jak ludzkie wystawy pozostawiły po sobie trwałe dziedzictwo zarówno w kształtowaniu wczesnych badań antropologicznych, jak i w tworzeniu szerszych postaw społecznych wobec różnic rasowych ".