People's Car: Industrial India and the Riddles of Populism
Film People's Car bada jeden z głównych ruchów sprzeciwiających się przejęciu ziemi przez rząd w celu ulokowania fabryki samochodów Tata Motors w Singur w Indiach. Fabryka staje się alibi dla zniuansowanych, zarówno materialnych, jak i teoretycznych rozważań na temat oporu, zmieniających się realiów wiejskich w globalizujących się Indiach oraz samej natury i idei ziemi. Zadaje pytanie, dlaczego tak długotrwały opór przeciwko korporacyjnej industrializacji współistnieje z polityczną retoryką i hasłami promującymi szybką industrializację. Argumentuje, że taka sprzeczna retoryka i obietnice są ukierunkowane na podzielone nastroje na wiejskich obszarach Indii, gdzie ziemia jest czymś więcej niż zwykłą działką rolną dla drobnych i marginalnych właścicieli ziemskich ze średniej kasty, aspirujących do pozarolniczej przyszłości. People's Car otwiera nowe możliwości poprzez etnograficzne ustalenie niewspółmierności między ziemią a pieniędzmi. Taka niewspółmierność lub brak równoważności, jak pokazuje książka, jednocześnie napędza protesty przeciwko nabywaniu ziemi i napędza żądania pozarolniczych miejsc pracy i uprzemysłowienia, co stanowi sedno wiejskiej polityki aspiracji średniej kasty. Kwestionuje dominujący trend romantyzowania życia na wsi i związanych z nim protestów przeciwko rozwojowi, który wykorzystuje stereotypowe dychotomiczne tropy - wiejski Bharat kontra miejskie Indie.
Fabryka Tata została przyjęta zarówno z ekscytacją, jak i długotrwałymi protestami wśród mieszkańców wsi, których grunty rolne zostały przejęte przez rząd w drodze rekompensaty pieniężnej. Chociaż protesty te zakończyły się przeniesieniem fabryki, to po takim przeniesieniu nastąpiły z kolei popularne demonstracje w tych samych wioskach, mające na celu przywrócenie fabryki. Taki obrót wydarzeń ilustruje głęboko ambiwalentny stosunek ogółu społeczeństwa do industrializacji, tematu, którym zajmowało się niewiele badań nad Indiami i Azją Południową.
Wcześniejsze badania nad industrializacją koncentrowały się na populistycznej krytyce lub żądaniach rozwoju. Rzadko kiedy badano obie strony w ramach jednej struktury analitycznej i etnograficznej, pokazując, w jaki sposób siły pro- i antyindustrializacyjne wzajemnie się zasilają.