Penelope Fitzgerald i pocieszenie fikcji

Oryginalny tytuł:

Penelope Fitzgerald and the Consolation of Fiction

Zawartość książki:

Książka Christophera J. Knighta Penelope Fitzgerald and the Consolation of Fiction to studium brytyjskiej pisarki Penelope Fitzgerald (1916-2000), poświęcone jej dziewięciu powieściom, zwłaszcza widzianym zarówno przez pryzmat "późnego stylu" (swoją pierwszą powieść, Złote dziecko, opublikowała w wieku sześćdziesięciu lat), jak i, według jej słów, "pocieszenia, czyli wątpliwości i lęków, a także nagiej ludzkiej straty".

Podobnie jak w późnych, religijnie nacechowanych romansach Szekspira, te dwie kwestie są zbieżne; a pozorne komedie Fitzgerald charakteryzują się wyraźnym doświadczeniem tragizmu i namacalnym poczuciem świata, który balansuje na krawędzi obojętności na ludzką stratę. Jednak Fitzgerald, pomimo pesymizmu późnego wieku, stara się (z pomocą własnego religijnego zrozumienia), w każdej ze swoich powieści, wydobyć sens, pocieszenie, a nawet komedię z okoliczności, które nie są zauważalnie sprzyjające.

Albo jak sama pamiętnie mówiła o swoich "najgłębszych przekonaniach": "Mogę tylko powiedzieć, że bez względu na to, jak bardzo zbliżyłam się do tego czasu do nicości, pozostałam wierna moim najgłębszym przekonaniom - mam na myśli odwagę tych, którzy urodzili się, by zostać pokonanymi, słabości silnych oraz tragedię nieporozumień i straconych okazji, które starałam się traktować jak komedię, bo inaczej jak możemy to znieść?". " Laureatka brytyjskiej nagrody Bookera i amerykańskiej nagrody National Book Critics Circle Award, reputacja Penelope Fitzgerald jako powieściopisarki i ogólnie autorki znacznie wzrosła od czasu jej śmierci, do tego stopnia, że jest obecnie powszechnie uważana za jedną z najlepszych brytyjskich pisarek, porównywalną pod względem wartości z takimi postaciami jak Jane Austen, George Eliot i Virginia Woolf.