Pedagogy of Vulnerability
Celem tego tekstu jest wywołanie dyskusji, refleksji i działań specyficznych dla pedagogiki w ramach edukacji, zwłaszcza szkolnictwa wyższego, oraz kręgów uczenia się przez doświadczenie, organizowania społeczności, rozwiązywania konfliktów i pracy z młodzieżą. Sama wrażliwość nie jest nowym terminem w edukacji.
Jednak pedagogiczne imperatywy wrażliwości są zarówno niedoceniane w dyskursie edukacyjnym, jak i niedostatecznie zbadane w praktyce. Niniejsza praca opiera się na pracy Edwarda Brantmeiera w Re-Envisioning Higher Education: Ucieleśnione ścieżki do mądrości i transformacji (Lin, Oxford, & Brantmeier, 2013). W swoim rozdziale "Pedagogika wrażliwości: Definicje, założenia i zastosowanie" nakreśla on zestaw założeń dotyczących tego terminu, wyjaśniając swoim czytelnikom skomplikowaną, ryzykowną, wzajemną i celową naturę podatności, szczególnie w środowisku edukacyjnym.
Tworzenie przestrzeni podejmowania ryzyka i konsekwentnego wzajemnego, krytycznego zaangażowania stanowi wyzwanie w momencie historycznym, w którym siły neoliberalne wpływają na tak wiele sfer formalnego nauczania i uczenia się. W tym kontekście przepaść między tym, co nauczyciele, czy to w klasie, czy w społeczności, wyobrażają sobie jako możliwe, a ich zdolnością do wdrażania tego rodzaju możliwości pedagogicznych, jest pilną zagadką wartą zbadania. Musimy zastanowić się, jak zaradzić tym rozbieżnościom.
Propagowanie i wyobrażanie sobie bardziej holistycznego, zdrowego, przyszłościowego modelu nauczania i uczenia się. Jak stworzyć kulturę zaangażowanych dociekań, opartą na wrażliwości, w której nauczyciele i uczniowie są zmuszeni do zadawania pytań wykraczających poza ich możliwości? W jaki sposób wszyscy możemy być lepiej przygotowani do zadawania i odpowiadania na duże, piękne, odważne, a nawet niewygodne pytania, które napędzają serce dociekań i być może, tylko być może, prowadzą do bardziej pokojowego i sprawiedliwego świata?
Punktem wyjścia dla tej pracy jest zbiór refleksji, studiów przypadków i badań skoncentrowanych na pedagogice wrażliwości. Sama książka ma być przykładem pedagogicznej wrażliwości, w której autorzy starają się wyjaśnić najbardziej intymne i delikatne aspekty różnorodnych podróży pedagogicznych, zrozumienia zakorzenionego w wrażliwości, a także ich uczniów, współpracowników, klientów, a nawet przeciwników. Jest to praca, która "utrzymuje przestrzeń".
