Pawłowy język łaski w kontekście grecko-rzymskim

Oryginalny tytuł:

Paul's Language of Grace in its Graeco-Roman Context

Zawartość książki:

Paul's Language of Grace in Its Graeco-Roman Context została pierwotnie opublikowana przez Mohr Siebeck w 2003 roku, a teraz została wznowiona przez Wipf and Stock z nowym wstępem autora, Jamesa R. Harrisona.

Książka ta była pierwszym poważnym badaniem charis ("łaski", "przychylności") w kontekście społecznym, politycznym i religijnym od czasu pionierskiej monografii G. P. Wettera z 1913 roku na ten temat.

Skupiając się na dowodach w postaci inskrypcji, papirusów, filozofów i greckiej literatury żydowskiej, Harrison zbadał działanie systemu dobroczynności we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego, badając dynamikę wzajemności między beneficjentem a dobroczyńcą, czy to ludzkim, czy boskim.

Zanim nawróceni przez Pawła ludzie po raz pierwszy zetknęli się z ewangelią, wyznawali różne wierzenia dotyczące dobroczynności bogów. Dlatego apostoł musiał dostosować swój język łaski zarówno do teologicznych i społecznych obaw śródziemnomorskich miast-państw, jak i do różnorodnych tradycji judaizmu pierwszego wieku.

Jeśli chodzi o ludzką łaskę, chociaż Paweł popiera system wzajemności, na nowo definiuje jego uzasadnienie w świetle ewangelii łaski i przekształca jego społeczną ekspresję w swoich kościołach domowych. Eksplozja języka "łaski", która pojawia się w 2 Liście do Koryntian 8-9 w odniesieniu do zbiórki jerozolimskiej, jest niezwykła pod względem częstotliwości w porównaniu z napisami honorowymi, podkreślając charakterystyczne podejście apostoła do dawania. Jeśli chodzi o boską dobroczynność, Paweł dostosowuje swoją ewangelię do współczesnego idiomu dobroczynności.

Zachowuje jednak odrębny punkt widzenia w odniesieniu do boskiej dobroczynności: nie jest ona kultowa; jest zapośredniczona przez zhańbionego i zubożałego Dobroczyńcę; obala oczekiwanie do ut des ("Ja daję, abyś ty mógł dać") dotyczące boskiego błogosławieństwa w starożytności. Książka Harrisona nadal pozostaje autorytatywnym omówieniem grecko-rzymskiego kontekstu charis. James R.

Harrison jest profesorem i dyrektorem badań w Sydney College of Divinity w Australii oraz honorowym współpracownikiem Wydziału Historii Starożytnej Uniwersytetu Macquarie. Jest autorem książki Paul and the Imperial Authorities at Thessalonica and Rome (Mohr Siebeck, 2011) oraz współredaktorem tomu 10 New Documents Illustrating Early Christianity (Eerdmans, 2012).

Jego nowa książka, Paul and the Ancient Celebrity Circuit: The Cross and Character Formation, to kolejna publikacja Mohr Siebeck, która ukaże się w najbliższym czasie. Wraz z Larrym Welbornem jest także współredaktorem serii SBL poświęconej miejskiemu chrześcijaństwu, The First Urban Churches, z tomami opublikowanymi na temat metodologii studiowania starożytnych miast (2015), rzymskiego Koryntu (2016) i Efezu (2017). Harrison redaguje również przemianowaną pentadę, New Documents Illustrating the History of Early Christianity Vols 11-15, badającą inskrypcje głównych miast Nowego Testamentu.