Paul on the Human Vocation
Użycie przez Pawła λογικὴ λατρεία w Rz 12. 1 od dawna fascynuje i zastanawia interpretatorów.
Niniejsze studium proponuje nowe wyjaśnienie języka rozumu Pawła w Rz 12. 1 w oparciu o szczegółowe badanie starożytnych tekstów filozoficznych na temat roli człowieka w kosmosie, w których język rozumu i idea powołania istot ludzkich są ze sobą ściśle powiązane. Argumentuje, że Paweł odwołuje się tutaj do idei ludzkiego powołania, aby twierdzić, że wyznawcy Chrystusa są w stanie wypełnić swoje ludzkie powołanie, żyjąc w taki sposób, aby ich życie dawało znaki nowego stworzenia zainaugurowanego w Chrystusie.
Argument ten został przedstawiony poprzez ustalenie centralnej roli rozumu w starożytnym dyskursie na temat tego, co to znaczy być człowiekiem w szerszym znaczeniu, a w szczególności w Epiktecie, który zapewnia najwyraźniejszą paralelę dla Rzymian. Te kontekstualizacje pozwalają na świeże odczytanie argumentu Pawła w Liście do Rzymian, gdzie pokazane jest znaczenie tych tradycji, nie tylko dla tego, jak Rz 12.
1-2 stanowi ramę dla Rz 12-15. Badanie to przyczynia się zatem do niedawnego trendu naukowego polegającego na badaniu Pawła w starożytnych kontekstach filozoficznych i posuwa naprzód dyskusję na temat integracji „teologii” i „etyki” Pawła w ramach starożytnej encyklopedii kulturowej.