Patyna, 2

Opinie czytelników

Książka „Patina” to wciągająca powieść średniej klasy, która bada życie młodej dziewczyny o imieniu Patty, która radzi sobie z wyzwaniami rodzinnymi, tożsamością i wspierającym środowiskiem swojej drużyny lekkoatletycznej. Narracja jest relatywna i porusza poważne tematy w angażujący sposób, dzięki czemu jest to zalecana lektura zarówno dla dzieci, jak i dorosłych.

⬤ Dobrze napisana z wciągającą fabułą
⬤ wiarygodne postacie
⬤ porusza ważne tematy (rodzina, strata, odporność)
⬤ odpowiednia dla młodych czytelników
⬤ zawiera humor i szczere momenty
⬤ zachęca do dyskusji na temat złożonych kwestii
⬤ część dobrze znanej serii.

Niektórzy czytelnicy uważali, że ich dzieci nie były zainteresowane jej przeczytaniem; kilku recenzentów zauważyło, że nadal pracują nad zachęceniem swoich dzieci do czytania.

(na podstawie 94 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Patina, 2

Zawartość książki:

Kontynuacja finalisty National Book Award Ghost i bestsellera New York Timesa.

Patina, nowicjuszka w drużynie lekkoatletycznej, musi nauczyć się polegać na swoich kolegach z drużyny, próbując pokonać swoje osobiste demony w tej kontynuacji finalisty National Book Award Ghost autorstwa bestsellerowego autora New York Timesa Jasona Reynoldsa.

Ghost. Lu. Patina. Sunny. Czwórka dzieciaków z bardzo różnych środowisk o wybuchowych osobowościach. Ale to także czwórka dzieciaków wybranych do elitarnej gimnazjalnej drużyny lekkoatletycznej - drużyny, która może zakwalifikować ich do Młodzieżowych Igrzysk Olimpijskich, jeśli uda im się zebrać razem. Wszyscy mają wiele do stracenia, ale mają też wiele do udowodnienia, nie tylko sobie nawzajem, ale także samym sobie.

Patina, czyli Patty, biega jak błyskawica. Ucieka z wielu powodów - aby uciec przed drwinami ze strony dzieci w nowej, eleganckiej szkole, do której została wysłana, odkąd ona i jej młodsza siostra musiały przestać mieszkać z mamą. Ucieka przed powodem, dla którego nie może już mieszkać ze swoją "prawdziwą" mamą: jej mama ma The Sugar, a Patty jest przerażona, że choroba, która zabrała jej nogi, pewnego dnia zabierze ją na zawsze. Dlatego Patty biegnie również za swoją mamą, która nie może. Ale czy kiedykolwiek można od tego uciec?

W miarę narastania stresu, buduje również dość złe nastawienie. Trener nie będzie tolerował złego nastawienia. Nie ma dnia, nie ma mowy. A teraz chce, żeby Patty biegła w sztafecie... gdzie trzeba polegać na innych ludziach? Jak ona ma to zrobić?