Patologia zysku i inne nieprzyzwoitości

Opinie czytelników

Książka dr Michaela Parentiego „Patologia zysku i inne nieprzyzwoitości” oferuje fascynującą analizę kwestii społeczno-ekonomicznych, podkreślając konsekwencje kapitalizmu i sugerując nadzieję na zmiany. Książka jest dobrze skonstruowana, wciągająca i wypełniona wnikliwymi przykładami, co czyni ją niezbędną lekturą dla osób zaniepokojonych nierównościami i władzą korporacji.

⬤ Dobrze zorganizowany, dobrze zbadany i dowcipny tekst
⬤ szybka i wciągająca lektura
⬤ dogłębna eksploracja różnych współczesnych i historycznych kwestii
⬤ daje poczucie nadziei i zachęty
⬤ niezbędne informacje o wpływie kapitalizmu
⬤ silna krytyka obecnej polityki społeczno-gospodarczej.

⬤ Niektóre treści mogą być przygnębiające
⬤ niektórzy czytelnicy mogą nie uznać każdej strony za wciągającą
⬤ zawiera ostrą krytykę, która może być polaryzująca.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Profit Pathology and Other Indecencies

Zawartość książki:

Od kryzysu rynkowego do boomu rynkowego, od opieki społecznej do opieki nad majątkiem, od bezdomności do bezradności i wszechogarniającego ataku na globalne środowisko - to tylko niektóre z nieprzyzwoitości współczesnego życia gospodarczego, którymi zajmuje się Profit Pathology. Michael Parenti bada tutaj, w jaki sposób władza klasowa jest centralną siłą w naszym życiu politycznym, a mimo to jest poddawana niewielkiemu krytycznemu rozeznaniu.

Zauważa, w jaki sposób wielkie interesy finansowe zmieniają zasady gry na swoją korzyść, jednocześnie ujawniając długi marsz reakcjonistów przez instytucje narodowe, aby cofnąć wszystkie zdobycze socjaldemokracji, od Nowego Ładu do chwili obecnej. Parenti śledzi również wyzyskujące siły ekonomiczne, które działały przez większość amerykańskiej historii, w tym masowe wysiedlenia i eksterminację rdzennych Amerykanów oraz zniewolenie Afrykanów. Parenti jest mistrzem w pokazywaniu wpływu monomaniakalnej akumulacji zysków na usługi społeczne - zwłaszcza opiekę zdrowotną - i wartości ludzkie.

Tutaj idzie o krok dalej, pokazując, jak niepohamowany kapitalizm ostatecznie zagraża samemu sobie, stając się „samoniszczącą się bestią”, która zagraża nam wszystkim. Na koniec wzywa do rozwiązania opartego na demokratycznej różnorodności i własności publicznej - „ponieważ to działa”.