The Shepherd, the Volk, and the Middle Class: Transformations of Pastoral in German-Language Writing, 1750-1850
Analizuje transformację niemieckojęzycznego pastorału z portretu idyllicznego życia pasterzy w narzędzie trosk i aspiracji klasy średniej.
Europejska tradycja pasterska ma swoje korzenie w Sielankach Teokryta i Eklogach Wergiliusza, które przedstawiały pasterzy podążających za miłością i sztuką. Podczas gdy życie pasterzy, lub ogólnie wiejskiego ludu, pozostaje pozornym tematem pastoralnym, Elystan Griffiths argumentuje, że w kontekście niemieckim po 1750 r. jego głównymi troskami były obawy wyłaniającej się, narodowo myślącej, kreatywnej klasy średniej. Obawy te stawały się coraz bardziej naglące w obliczu wstrząsów rewolucji francuskiej i potrzeby reagowania na wzrost kapitalistycznej nowoczesności. The Shepherd, the Volk, and the Middle Class śledzi, w jaki sposób pastoralność została przekształcona w twórczości głównych niemieckojęzycznych autorów, w tym Gessnera, "Malera" Mllera, J.H. Vossa, Goethego, Kleista, Mrike'a i Nestroya, w narzędzie do poruszania poważnych kwestii moralnych, politycznych i społecznych. Debaty toczyły się na temat tego, czy współcześni pasterze nadają się do pojawienia się w literaturze, czy też obiektami pastoralnymi powinni być raczej wyidealizowani pasterze z arkadyjskiej prehistorii lub wczesnych czasów biblijnych.
Pastoral był zatem związany z kulturowymi i politycznymi kwestiami dotyczącymi relacji między klasami, stanem chłopstwa, naturą sztuki, a przede wszystkim społecznymi ograniczeniami myślącego podmiotu w kontekście emancypacyjnej obietnicy Oświecenia.