Opinie czytelników
Podsumowanie:Autobiografia Ivora Noëla Hume'a, „A Passion for the Past”, oferuje wciągające spojrzenie na jego życie i wkład w archeologię historyczną. Książka jest chwalona za liryczne opowiadanie, szczere przedstawienie osobistych wyzwań i zdolność do angażowania czytelników niezależnie od ich wcześniejszej wiedzy na temat Hume'a lub archeologii.
Zalety:Pisanie jest wciągające i liryczne, dzięki czemu jest to przyjemna lektura. Historia życia Hume'a jest fascynująca, pełna szczerości i autorefleksji. Jego wkład w archeologię i historię jest znaczący, a narracja płynnie łączy osobiste i zawodowe doświadczenia. Czytelnicy doceniają jego umiejętność wplatania humoru i dramatyzmu, dzięki czemu książka bardziej przypomina powieść.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważają, że skupienie się na wczesnym życiu Hume'a i jego osobistych doświadczeniach może odciągać uwagę od głównego tematu archeologii, czyniąc ją mniej atrakcyjną dla osób zainteresowanych głównie tą dziedziną. Ponadto niektóre części książki mogą być bardziej istotne dla czytelników, którzy są już zaznajomieni z pracą Hume'a w dziedzinie archeologii.
(na podstawie 8 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
A Passion for the Past: The Odyssey of a Transatlantic Archaeologist
Zawartość książki:
Ivor Noel Hume poświęcił swoje życie odkrywaniu niezliczonych istnień, które były przed nim. W A Passion for the Past światowej sławy archeolog zwraca się ku własnemu życiu, dzieląc się z czytelnikiem historią, która zaczyna się wśród zbombardowanych gruzów Londynu po II wojnie światowej, a kończy na wyspie Roanoke w Karolinie Północnej, gdzie rozpoczęła się historia Ameryki Brytyjskiej. Przeplatając wątki osobiste z zawodowymi, jest to kronika niezwykłego życia kierowanego przez zbieg okoliczności, w który trudno uwierzyć nawet jako fikcję.
Noel Hume, urodzony w dobrej Anglii przed kryzysem, był dzieckiem lat trzydziestych, któremu srebrna łyżka nagle się skończyła, gdy rozpoczęła się wojna. Pod jej koniec przeżywał okres dickensowskiej biedy i trzymał się aspiracji zostania dramaturgiem. Zamiast tego zaczął zbierać antyki z brzegu Tamizy i, natknąwszy się na tę nową pasję, został "przypadkowym" archeologiem.
Z tych początków wyłoniła się kariera, która zaprowadziła Noela Hume'a w głąb rzymskiego Londynu, a później do Virginia's Colonial Williamsburg, gdzie przez trzydzieści pięć lat kierował wydziałem archeologii. Jego odkrycie pobliskiego Martin's Hundred i jego zmasakrowanych mieszkańców jest być może najbardziej znanym osiągnięciem Noela Hume'a, ale jak opisują te rozdziały, nie było to jego ostatnie, a jego pogoń za przeszłością zabrała go do tak egzotycznych miejsc, jak Egipt, Jamajka, Haiti i wraki statków na Bermudach.
Kiedy autor rozpoczynał swoją karierę, archeologia historyczna nie istniała jako dyscyplina akademicka. To książki, wykłady i prezentacje telewizyjne Noela Hume'a pomogły wynieść ją na czoło jego profesji, gdzie znajduje się do dziś. Ta historia życia i kariery, niepodobna do żadnej innej, pokazuje nam, jak to, co wcześniej niewyobrażalne, może wydawać się pięknie nieuniknione.
