The Guerrilla Legacy of the Cuban Revolution
W tej szeroko zakrojonej książce Anna Clayfield kwestionuje współczesne zachodnie poglądy na temat militaryzacji Kuby.
Argumentuje, że choć trudno jest obalić wszechobecność sił zbrojnych na rewolucyjnej Kubie, to właśnie spuścizna partyzancka, etos i wizerunek - guerrillerismo - pomogły przetrwać kubańskiemu projektowi rewolucyjnemu. Kult partyzanta był kluczowy dla mentalności słabszego w kulturze politycznej.
Analizując oficjalny dyskurs, w tym gazety, podręczniki historii, podręczniki szkolenia wojskowego, pisma Che Guevary i przemówienia Fidela Castro, Clayfield bada, w jaki sposób kubański rząd promował motywy partyzanckie. Clayfield śledzi tę strategię retoryczną od początków Armii Rebeliantów w latach pięćdziesiątych i wdrażania zarządzania w stylu sowieckim w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, poprzez zmieniające się ideologie lat osiemdziesiątych i niestabilność okresu specjalnego lat dziewięćdziesiątych, aż do dnia dzisiejszego. Wplatając etos partyzancki w tkankę kubańskiej tożsamości, rząd zyskał legitymizację dla władzy politycznej byłych guerrilleros, nawet dekady po zakończeniu konfliktów zbrojnych.
The Guerrilla Legacy of the Cuban Revolution jest kroniką tego, jak retoryka partyzancka pozwoliła rewolucji dostosować się i przekształcić w czasie, jednocześnie wydając się pozostać wierną swoim podstawowym zasadom. Nasuwa się również pytanie, jak długo ten dyskurs może podtrzymywać rewolucję, gdy jej przywódcy nie są już weteranami Sierry, partyzantami, którzy uczestniczyli w walce zbrojnej, która doprowadziła ich do władzy tak wiele lat temu.