Partycypacyjne myślenie projektowe w edukacji projektowania miejskiego

Oryginalny tytuł:

Participatory Design Thinking in Urban Design Education

Zawartość książki:

Książka zawiera literaturę na temat ruchów społecznych, które doprowadziły do powstania alternatywnych metod projektowania. Krytycznie analizuje również stosowane metodologie i sposób, w jaki przyczyniają się one do najlepszych praktyk w tworzeniu miejsc; i sugeruje uniwersalne zastosowanie, które można włączyć do wykorzystania modelu laboratorium projektowania urbanistycznego jako narzędzia do kształcenia przyszłych architektów i projektantów urbanistycznych.

Od czasu wydania przez Boyer w 1996 r. książki „Building Communities: A New future for Architectural Education and Practice” w szkołach architektonicznych i projektowych oraz wśród praktyków pojawiły się pewne ruchy badające sposoby zaszczepienia troski o szersze kwestie społeczne w procesie projektowania. Pojawiło się kilka alternatywnych podejść do edukacji, praktyki architektonicznej i projektowania urbanistycznego zakorzenionych w architekturze społecznej opartej na czterech grupach uczestników: prywatnym wizjonerze, publicznym profesjonaliście z wizją, profesjonaliście działającym w organizacjach non-profit i aktywistycznym uniwersytecie.

Model laboratorium miejskiego jest jednym z takich modeli mieszczących się na uniwersytecie aktywistycznym. Jednym z argumentów przemawiających za tą metodologią jest to, że doprowadziłaby ona do lepszego procesu tworzenia miejsc.