Ocena:
Książka Anneli Rufus „Party of One: The Loners' Manifesto” bada życie i doświadczenia samotników, kwestionując społeczne normy dotyczące samotności. Autorka zapewnia wgląd w naturę bycia samotnikiem, oferując potwierdzenie i zachętę dla tych, którzy identyfikują się z tym stylem życia. Jednak opinie na temat skuteczności książki są mieszane, niektórzy czytelnicy chwalą jej szczerość i możliwość odniesienia się, podczas gdy inni krytykują jej powtarzalny charakter i autentyczność autora.
Zalety:⬤ Wnikliwa i potwierdzająca dla samotników, zapewniająca poczucie wspólnoty i zrozumienia.
⬤ Dobrze zbadane z mieszanką anegdot i osobistych doświadczeń, które rezonują z wieloma czytelnikami.
⬤ Zachęcający styl pisania, który zaszczepia nadzieję i satysfakcję z bycia samotnym.
⬤ Podważa społeczne normy i błędne przekonania na temat samotności, prezentując bardziej zniuansowany pogląd na introwersję.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że książka jest powtarzalna i brakuje jej różnorodności, przez co jest mniej wciągająca.
⬤ Krytyka dotycząca autentyczności autorki jako prawdziwego samotnika, przy czym niektórzy postrzegają ją jako bardziej zaangażowaną społecznie niż twierdzi.
⬤ Kilku czytelników uważało, że książka może być przygnębiająca lub pozbawiona podnoszącej na duchu treści.
⬤ Niektórzy recenzenci życzyli sobie bardziej praktycznego przewodnika dla samotników zamiast historycznych relacji i cytatów.
(na podstawie 236 opinii czytelników)
Party of One: The Loner's Manifesto
Niezbędna obrona ludzi, których świat uwielbia oczerniać - samotników - ale bez których byłby zgubiony.
Budda. Rene Descartes. Emily Dickinson. Greta Garbo. Bobby Fischer. J.D. Salinger: Samotnicy, wszyscy - wraz z aż 25 procentami światowej populacji. Samotnicy trzymają się na uboczu i tak im się podoba.
Jednak w prasie, w filmach, w folklorze i niemal wszędzie, gdzie spojrzeć, samotnicy są oznaczani jako nieudacznicy i psychopaci, zboczeńcy i litościwe przypadki, ogry i szaleni zamachowcy, elity i nikczemne czarownice. Zbyt często samotnicy kupują te wiadomości i starają się zmienić, unieszczęśliwiając się w ten sposób, ukrywając swoją prawdziwą naturę - i ukrywając się przed nią. Samotnicy jako grupa zasługują na ponowną ocenę - aby zająć należne im miejsce, a nie być postrzegani jako uszkodzone towary, które należy "naprawić".
W Party of One Anneli Rufus - wielokrotnie nagradzana, uznana przez krytyków pisarka z talentem do spalania - stworzyła moralnie pilne, historycznie przekonujące tour de force - długo spóźniony argument w obronie samotnika, wtedy i teraz. Wykorzystując łatwą erudycję polimata, aby przedstawić swoje argumenty, gromadząc dowody z każdej możliwej dziedziny kultury, a także wywiady z ekspertami i samotnikami na całym świecie oraz własną, precyzyjnie skalibrowaną analizę, Rufus obala dominujące przekonanie, że samotność jest nieodróżnialna od samotności, błędne przekonanie, że wszyscy, którzy są samotni, nie chcą być i nie byliby, gdyby tylko wiedzieli, jak to zrobić.
