Paris: Pamiętnik

Opinie czytelników

Czytelnicy są mile zaskoczeni głębią i autentycznością wspomnień Paris Hilton, odkrywając jej słabości i triumfy poza jej publiczną osobowością. Książka charakteryzuje się emocjonalną szczerością, wciągającą fabułą i wglądem w jej zmagania z traumą, sławą i tożsamością, dzięki czemu jest zarówno zrozumiała, jak i inspirująca.

Książka jest dobrze napisana i wciągająca, oferując emocjonalną głębię, szczerość i unikalne spojrzenie na życie Hilton. Czytelnicy mogą się z nią utożsamić, szczególnie ci, którzy mają podobne doświadczenia. Zapewnia wgląd w jej zmagania, odporność i rozwój osobisty, dzięki czemu jest to lektura wzmacniająca dla wielu osób. Narracja została opisana jako wciągająca, a czytelnicy docenili wrażliwość Hilton i jej poparcie dla zdrowia psychicznego.

Niektórzy czytelnicy uznali tematykę za godną uwagi, wskazując na uprzywilejowany styl życia jako trudny do odniesienia, jednocześnie zauważając, że niektóre sekcje wydawały się przewidywalne lub typowe dla pamiętników celebrytów. Niektórzy wyrazili brak zainteresowania mniej istotnymi rozdziałami związanymi z jej wspaniałym życiem, czując, że odciągają one uwagę od poważniejszych tematów.

(na podstawie 321 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Paris: The Memoir

Zawartość książki:

*Natychmiastowy bestseller New York Timesa*

Od kobiety, której przypisuje się zapoczątkowanie tego, co znamy jako dzisiejszą kulturę popularną skoncentrowaną na celebrytach, napędzaną „marką” i obsesją na punkcie mediów społecznościowych, pochodzi szczery i zaskakujący pamiętnik, który liczy się z tą prawdą i pokazuje, że Paris Hilton ma o wiele więcej, niż mogłoby się wydawać. To rozszerzone wydanie zawiera dodatkowy rozdział szczegółowo opisujący jej podróż macierzyńską.

Urodziłam się w Nowym Jorku 17 lutego 1981 roku, trzy dni po Walentynkach.

Od kiedy byłam mała, mój mózg przeskakiwał i migotał z powodu braku równowagi chemicznej ADHD. Czasami było tego za dużo.

Nie chwalę się tym ani nie narzekam, po prostu o tym mówię: Taki jest mój mózg. Ma to wiele wspólnego z tym, jak ta cała sprawa z książką się rozegra, ponieważ uwielbiam zdania wielokrotnie złożone - i myślniki. I fragmenty zdań. Prawdopodobnie będę dużo skakać podczas opowiadania tej historii.

Dorastałam w najbardziej burzliwym okresie popkultury.

Postać, którą grałam - po części Lucy, po części Marilyn - była moją stalową zbroją.

Ludzie ją kochali. Albo kochali ją nienawidzić, co było równie atrakcyjne. Pochyliłem się nad tą postacią, moją przepustką do wolności finansowej i bezpiecznym miejscem do ukrycia się. Upewniłem się, że nigdy nie miałem chwili spokoju, by dowiedzieć się, kim jestem bez niej. Bałem się tej chwili, ponieważ nie wiedziałem, co tam znajdę.

Napisałem tę książkę, próbując zrozumieć swoje miejsce w przełomowym momencie: renesansie technologii, erze influencerów. Napisałem ją również po to, by świat dowiedział się, kim jestem dzisiaj. Skupiłam się na kluczowych aspektach mojego życia, które doprowadziły do tego, z czego jestem najbardziej dumna - jak odebrano mi władzę i jak ją odzyskałam, jak zbudowałam dobrze prosperujący biznes, małżeństwo i rodzinę.

Jest tak wiele młodych kobiet, które muszą usłyszeć tę historię. Nie chcę, aby uczyły się na moich błędach; chcę, aby przestały nienawidzić siebie za własne błędy. Chcę, by śmiały się i płakały, by z dumą i nieustraszonością akceptowały każdy aspekt tego, kim są. Wszyscy mamy własną inteligencję i, dziewczyno, pieprzyć dopasowywanie się.