Paradoksy zieleni: Krajobrazy miasta-państwa

Opinie czytelników

Paradoxes of Green to interdyscyplinarna eksploracja koncepcji zieleni w Bahrajnie, badająca jej implikacje poprzez szeroko zakrojone badania etnograficzne. Autor krytykuje przejście od tradycyjnych gajów daktylowych do tętniących życiem pól golfowych i trawników, podkreślając niezrównoważone zużycie wody i związane z tym kwestie społeczno-polityczne.

⬤ Wciągająca narracja
⬤ dokładne etnograficzne badania terenowe
⬤ wnikliwa krytyka projektowania krajobrazu
⬤ podkreśla realia społeczno-polityczne i środowiskowe
⬤ promuje włączenie metod antropologicznych do architektury krajobrazu.

Może być zbyt specjalistyczny dla czytelników niezaznajomionych z architekturą krajobrazu lub etnografią; może być postrzegany jako zbyt krytyczny wobec współczesnych praktyk zazieleniania.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Paradoxes of Green: Landscapes of a City-State

Zawartość książki:

To innowacyjne multidyscyplinarne studium rozważa koncepcję zieleni z wielu perspektyw - estetycznej, architektonicznej, środowiskowej, politycznej i społecznej - w Królestwie Bahrajnu, gdzie zieleń ma długą i głęboką historię wydawania się chłodzącą, produktywną i prosperującą - radykalnie kontrastującą z gorącą i nieprzyjazną pustynią. Chociaż zieleń jest często celebrowana w miastach jako przeciwwaga dla szarych środowisk miejskich, zieleń nie zawsze była dobra dla miast.

Podobnie, manifestacja koloru zielonego w suchych środowiskach miejskich jest często w bezpośrednim konflikcie z praktyką zieleni z punktu widzenia ochrony środowiska. Ten paradoks stanowi sedno tej książki. W suchych środowiskach, takich jak Bahrajn, sprzeczność ta staje się ekstremalna, a nawet niezrównoważona.

Opierając się na długoterminowych etnograficznych badaniach terenowych, Gareth Doherty bada krajobrazy Bahrajnu, gdzie zieleń reprezentuje mnóstwo ukrytych ludzkich wartości i istnieje w dialektycznym napięciu z innymi kulturowo i środowiskowo znaczącymi kolorami i odcieniami. W swojej książce wyraźnie argumentuje, że koncepcje koloru i obiektu wzajemnie się definiują, a tym samym dyskusja o zieleni staje się dyskusją o tworzeniu przestrzeni i miejsca.