Paradoks rdzennej ludności: prawa, suwerenność i kultura w obu Amerykach

Oryginalny tytuł:

The Indigenous Paradox: Rights, Sovereignty, and Culture in the Americas

Zawartość książki:

Badanie sposobu, w jaki prawa ludności rdzennej są pojmowane w języku prawnym i doktrynie.

W XXI wieku politycznie i prawnie powszechne jest, że społeczności tubylcze udają się do sądu, aby dochodzić swoich praw wobec postkolonialnego państwa narodowego, w którym mieszkają. Jednak po bliższym przyjrzeniu się, konstelacja ta jest daleka od prostoty. Rdzenne społeczności zgłaszają swoje roszczenia jako niezależne podmioty, rządzące się własnymi prawami. A jednak wnoszą sprawę do sądu innego suwerena, poddając się jego obcym rządom prawa.

Według Jonasa Bensa, kiedy rdzenne społeczności wchodzą w relacje prawne z postkolonialnymi państwami narodowymi, stają się rdzenne. Rdzenne społeczności definiują siebie jako oddzielone od osadniczego państwa narodowego i nalegają, aby ich prawa wywodziły się z ich własnego systemu prawnego. Jednocześnie społeczności tubylcze muszą argumentować, że są włączone do osadniczego państwa narodowego, aby móc korzystać z jego sądownictwa w celu egzekwowania tych praw. W związku z tym są one jednocześnie włączone do państwa i z niego wykluczone.

Śledząc, w jaki sposób paradoks tubylczości jest wpisany w prawo, badając kilka spraw dotyczących praw tubylczych w obu Amerykach, od początku XIX wieku do początku XXI wieku, Bens ilustruje, w jaki sposób społeczności tubylcze radziły sobie - i nadal radzą - z poruszaniem się po tym paradoksie poprzez rozwijanie linii rozumowania prawnego, które mobilizują koncepcje suwerenności i kultury. Bens argumentuje, że rozumienie rdzenności jako paradoksalnej formacji rzuca światło na palące pytania dotyczące roli pluralizmu prawnego i wspólnej suwerenności we współczesnych społeczeństwach wielokulturowych.