The Paradox of Violence in Venezuela: Revolution, Crime, and Policing During Chavismo
Przestępczość i przemoc wzrosły w Wenezueli w XXI wieku, nawet gdy ubóstwo i nierówności zmniejszyły się, zaprzeczając konwencjonalnej mądrości, że są to podstawowe przyczyny przemocy.
Paradoks przemocy w Wenezueli wyjaśnia wzrost przemocy zarówno pod rządami Hugo Chveza, jak i Nicolsa Maduro - lewicowych prezydentów, którzy poczynili znaczne inwestycje w programy społeczne i integrację polityczną. Autorzy argumentują, że przemoc nie wynikała z frustracji z powodu nierówności lub potrzeb wynikających z ubóstwa, ale raczej z powiązanych ze sobą czynników szczególnego rodzaju rewolucyjnych rządów, nadzwyczajnych dochodów z ropy naftowej, polegania na zmilitaryzowanej policji i utrzymywania się skoncentrowanej niekorzystnej sytuacji.
Czynniki te doprowadziły do dramatycznego, ale nierównego wzrostu gospodarczego, masowych zmian instytucjonalnych i społecznych oraz dysfunkcyjnych polityk wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych, które zdestabilizowały nielegalne rynki i sieci społeczne, prowadząc do wzrostu liczby brutalnych konfliktów. Paradoks przemocy w Wenezueli zmienia sposób myślenia o przemocy i jej związku z ubóstwem, nierównościami i państwem.