Paradoks i reprezentacja: Uciszone głosy w narracjach Nakagamiego Kenjiego

Oryginalny tytuł:

Paradox and Representation: Silenced Voices in the Narratives of Nakagami Kenji

Zawartość książki:

Jak można przedstawić głos „bez głosu”? To podstawowe pytanie leży u podstaw analizy wybranych prac pisarza Buraku, Nakagamiego Kenjiego (1946-1992). Pomimo swojego pochodzenia z Buraku, przywilej Nakagamiego jako pisarza utrudniał mu „słyszenie” i „reprezentowanie” głosów uciszanych przez główne struktury społeczne w Japonii.

Ten „paradoks reprezentowania uciszonego głosu” jest kluczowym tematem książki. Gayatri Spivak teoretyzuje na temat (nie)możliwości reprezentowania głosu „subalternów”, tych uciskanych przez imperializm, patriarchat i heteronormatywność. Argumentując na rzecz Burakumin jako japońskich „subalternów”, Ishikawa czerpie ze Spivak, analizując teksty Nakagami.

Pierwsza połowa książki powraca do tematu transgresyjnego mężczyzny Burakumin. Ta część zawiera analizę rzadko omawianej narracji o brutalnym mężczyźnie i jego uciszonej żonie.

Druga połowa książki skupia się na rzadko słyszanych głosach kobiet Burakumin z trylogii Kiyuki. Satoko, prostytutka, nieświadomie popełnia kazirodztwo ze swoim przyrodnim bratem, Akiyuki. Wiekowa Yuki poświęca swoją młodość w burdelu, by wyżywić pozbawioną ojca rodzinę.

Niema Moyo przeżywa traumę z powodu gwałtu. Bliska lektura Nakagamiego przedstawiającego uciszone głosy tych napiętnowanych seksualnie kobiet jest wyjątkowym wkładem tej książki w badania Nakagamiego.