Ocena:
Książka „Prymat papieski” autorstwa Klausa Schatza stanowi kompleksowy i wyważony historyczny opis rozwoju prymatu papieskiego z perspektywy katolickiej. Integruje obszerne dowody historyczne i źródła pierwotne, jednocześnie odnosząc się do błędnych przekonań dotyczących koncepcji prymatu papieskiego. Pomimo pewnej krytyki dotyczącej traktowania konkretnych wydarzeń historycznych, w szczególności schizmy wschodniej/zachodniej, ogólny konsensus jest taki, że jest to niezbędne źródło dla każdego zainteresowanego historią Kościoła.
Zalety:⬤ Wyważone i niepolemiczne podejście do historii prymatu papieskiego.
⬤ Obszerne informacje historyczne i analizy, których nie można znaleźć nigdzie indziej.
⬤ Dobrze zbadana dzięki licznym źródłom pierwotnym i obszernym przypisom do dalszych badań.
⬤ Chronologicznie uporządkowana, co ułatwia zrozumienie rozwoju papiestwa.
⬤ Odnosi się i koryguje wiele błędnych przekonań na temat prymatu papieskiego.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że styl pisania jest gęsty i trudny do zrozumienia.
⬤ Książka podobno pomija schizmę wschodnią/zachodnią, którą niektórzy uważają za istotną.
⬤ Z wnioskami autora mogą nie zgadzać się czytelnicy o odmiennych poglądach, zwłaszcza prawosławni.
(na podstawie 12 opinii czytelników)
Papal Primacy
Na przestrzeni wieków historie papieży i papiestwa z perspektywy katolickiej i niekatolickiej, przedstawiane jako biografie lub jako historie instytucji, rozkwitały dzięki sile tego często kontrowersyjnego urzędu.
Czy to jako wyzwalająca prawda, która wypływa z Kościoła, czy też jako wąska perspektywa; czy to jako „Skała Kościoła”, czy też jako „przeszkoda”, prymat pozostaje rzeczywistością w sercu wielu kościelnych problemów. Do tej pory brakowało pełnej historii prymatu. Prymat papieski wypełnia tę pustkę, zapewniając jasne zrozumienie jego historii.
W tej pierwszej kompletnej historii prymatu papieskiego Schatz śledzi rozwój idei papiestwa jako centrum nauczania i jurysdykcji od jego najwcześniejszych rzymskich początków, przez wieki rozwoju, wielką schizmę papieską i walki z koncyliaryzmem i gallikanizmem, aż po triumf władzy papieskiej na Soborze Watykańskim I, a następnie do Soboru Watykańskiego II i rosnącej świadomości, że nie ma „raz na zawsze odpowiedzi” na pytania Kościoła. Prymat papieski wzrastał wraz z Kościołem i pozostaje rzeczywistością osadzoną w Kościele jako żywej wspólnocie otwartej na zmiany.