Papierowe serca

Opinie czytelników

Paper Hearts autorstwa Meg Wiviott to przejmująca i chwytająca za serce powieść oparta na prawdziwej przyjaźni dwóch polskich Żydówek, Zlatki i Fanii, podczas ich pobytu w Auschwitz w czasie II wojny światowej. Napisana w formie wiersza, zgłębia tematy przetrwania, nadziei i więzi utworzonej między dziewczynami w obliczu okropności, z jakimi przyszło im się zmierzyć.

Powieść jest pięknie napisana, pozwalając na głębokie emocjonalne zaangażowanie w bohaterów i ich doświadczenia. Wierszowany styl czyni ją przystępną i przyjemną w czytaniu. Wielu czytelników chwali jej zdolność do przekazywania rozdzierającej serce rzeczywistości Holokaustu, jednocześnie podkreślając tematy przyjaźni i odporności. Bohaterowie są dobrze odbierani, szczególnie silna więź między Zlatką i Fanią. Zauważono również, że książka podnosi świadomość na temat ważnego wydarzenia historycznego i zachęca czytelników do pielęgnowania człowieczeństwa.

Niektórzy czytelnicy uznali postacie za nieco przewidywalne i pozbawione głębi, opisując je jako płytkie i mało rozwinięte. Wspomniano również o niezadowoleniu z formatu książki, ponieważ niektórzy woleli wersję papierową od papierowej. Kilka recenzji wskazywało, że początkowa dezorientacja spowodowana układem tekstu może być odstręczająca.

(na podstawie 30 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Paper Hearts

Zawartość książki:

Zakazany dar pomaga dwóm nastoletnim dziewczynom odnaleźć nadzieję, przyjaźń i wolę życia w tej „pięknie opowiedzianej prawdziwej historii o odważnych młodych kobietach, które odmówiły bycia ofiarami i wyszły z Auschwitz z nieskalanymi głowami” („School Library Journal”).

Akt sprzeciwu.

Deklaracja nadziei.

Zbrodnia karana śmiercią.

Zrobienie kartki urodzinowej w Auschwitz było tym wszystkim. Ale to właśnie zrobiła Zlatka w 1944 roku dla swojej najlepszej przyjaciółki, Fanii. Kradła i handlowała papierem i nożyczkami, potajemnie tworząc serce origami. Następnie przekazała je każdej dziewczynie przy stołach roboczych, aby podpisała je swoimi nadziejami i życzeniami szczęścia, miłości, a przede wszystkim - wolności.

Fania wiedziała, co to serce oznacza dla niej i dla wszystkich innych dziewcząt. I ukrywała je przez gorzkie dni w obozie i marsze śmierci. Trzymała je zawsze.

Ta powieść jest oparta na prawdziwej historii Fanii i Zlatki, historii więzi, która pomogła im obojgu mieć nadzieję na najlepsze w obliczu najgorszego. Ich serce jest jednym z niewielu przedmiotów stworzonych w Auschwitz i można je dziś zobaczyć w Montreal Holocaust Memorial Centre.