Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.
The Snow Leopard and the Goat: Politics of Conservation in the Western Himalayas
Po obniżeniu statusu lamparta śnieżnego z "zagrożonego" na "wrażliwy" przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody w 2017 r., wznowiono debatę na temat rzeczywistej liczby lampartów śnieżnych na wolności i najskuteczniejszych strategii współistnienia z tymi enigmatycznymi zwierzętami. Dowody z Pakistanu i innych krajów w domowym zasięgu lamparta śnieżnego pokazują, że są one w dużym stopniu zależne od społeczeństwa ludzkiego - zwierzęta gospodarskie stanowią aż 70 procent ich diety.
Utrzymując, że pantera śnieżna jest "dzikim" zwierzęciem, organizacje pozarządowe zajmujące się ochroną przyrody i agencje państwowe uchwaliły przepisy, które karzą rolników za atakowanie tych drapieżników, jednocześnie unikając angażowania się w wysiłki mające na celu złagodzenie szkód poniesionych przez rolników, których stada zostały zmniejszone przez pantery śnieżne. Ta etnografia bada nierówny podział kosztów i korzyści związanych z ochroną lamparta śnieżnego i pokazuje, że aby ochrona przyrody odniosła sukces, należy zająć się wizją, interesami i priorytetami osób najbardziej dotkniętych polityką ochrony - w tym przypadku lokalnych rolników.
Historia przypadku Projektu Snow Leopard w górach północnego Pakistanu, który zainspirował podobne programy w Indiach, Bhutanie, Nepalu, Mongolii, Afganistanie i Tadżykistanie, opisuje, w jaki sposób badane są nawyki żywieniowe zwierzęcia, jak liczone są nieuchwytne osobniki i jak nowatorski rodzaj "ubezpieczenia lamparta śnieżnego" chronił gatunek poprzez rekompensowanie rolnikom strat w inwentarzu żywym. The Snow Leopard and the Goat pokazuje, że charakteryzowanie tego konfliktu jako konfliktu między ludźmi (rolnikami) a dziką przyrodą (lampartami śnieżnymi) jest mylące, ponieważ prawdziwy konflikt toczy się między dwiema grupami ludzi - rolnikami i obrońcami przyrody - którzy inaczej postrzegają lamparta śnieżnego.
