Panika przy pompie: Kryzys energetyczny i transformacja amerykańskiej polityki w latach siedemdziesiątych XX wieku

Opinie czytelników

Ta książka zawiera szczegółowy opis kryzysu gazowego i inflacji w latach 70-tych, nawiązując do współczesnych zagadnień polityki energetycznej i historii Ameryki. Jest dobrze zbadana, przystępna i wywołuje silną nostalgię u czytelników, którzy przeżyli tę epokę. Pojawiły się jednak pewne krytyczne uwagi dotyczące dogłębności jej badań i ograniczonego zakresu poruszanych tematów.

⬤ Dobrze zbadana i dobrze się ją czyta
⬤ skutecznie łączy wydarzenia z przeszłości z dzisiejszymi problemami
⬤ dostarcza cennych spostrzeżeń historycznych
⬤ nostalgiczna dla tych, którzy doświadczyli lat 60. i 70.
⬤ dobra do zrozumienia nieskutecznych reakcji różnych administracji.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają ją za nużącą, zwłaszcza młodsi odbiorcy niezaznajomieni z postaciami historycznymi
⬤ niektóre obszary stypendium zostały skrytykowane, w szczególności skupienie się na cenach benzyny przy jednoczesnym zaniedbaniu szerszych kwestii energetycznych
⬤ niektóre błędy rzeczowe odnotowane przez historyków.

(na podstawie 14 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Panic at the Pump: The Energy Crisis and the Transformation of American Politics in the 1970s

Zawartość książki:

Autorytatywna historia kryzysów energetycznych lat 70. i świata, w którym one nastąpiły.

W 1973 r. arabski kartel OPEC zakazał eksportu ropy naftowej do Stanów Zjednoczonych, powodując wzrost cen i nastrojów w całym kraju. Ciemne choinki, obniżone termostaty, puste zbiorniki gazu i nowe ograniczenie prędkości do 55 mil na godzinę sugerowały, że Ameryka jest narodem upadającym. "Don't be fuelish" stało się narodowym mottem. Choć embargo zakończyło się w następnym roku, wprowadziło nowy rodzaj niepewności do amerykańskiego życia - niepewności, która tylko się nasiliła, gdy rewolucja irańska doprowadziła do nowych niedoborów pod koniec dekady.

Jak pokazuje Meg Jacobs, kryzys naftowy miał decydujący wpływ na amerykańską politykę. Jeśli Wietnam i Watergate nauczyły nas, że nasz rząd kłamie, to kryzys energetyczny nauczył nas, że nasz rząd nie działa. Prezydenci Nixon, Ford i Carter promowali ambitną politykę energetyczną, która miała zjednoczyć naród i zakończyć jego zależność od zagranicznej ropy naftowej, ale ich wysiłki spełzły na niczym. Partia Demokratyczna była podzielona, ze starszymi liberałami Nowego Ładu, którzy cenili sobie dostęp do niedrogiej energii, ścierającymi się z młodymi ekologami, którzy naciskali na ochronę środowiska. W międzyczasie konserwatywni Republikanie argumentowali, że nie byłoby żadnych niedoborów, gdyby rząd usunął się z drogi i pozwolił działać rynkowi. Rezultatem był polityczny impas i panika w całym kraju: kilometrowe kolejki po gaz, teorie spiskowe Big Oil, a nawet gwałtowne strajki kierowców ciężarówek.

Jacobs konkluduje, że kryzys energetyczny lat 70. stał się dla wielu Amerykanów lekcją poglądową na temat ograniczeń władzy rządowej. Waszyngton okazał się niezdolny do zaprojektowania skutecznej krajowej polityki energetycznej, a rezultatem był rosnący sceptycyzm wobec interwencji rządu, który przygotował grunt pod powstanie Reaganizmu. Autorka przedstawia żywe portrety kluczowych postaci, od Nixona i Cartera po gorliwego cara energetyki Williama Simona oraz młodych Donalda Rumsfelda i Dicka Cheneya. Wciągająca kronika Jacobsa kończy się wojną w Zatoce Perskiej w 1991 roku, kiedy to prezydent George H.W. Bush wysłał wojska w celu ochrony swobodnego przepływu ropy w Zatoce Perskiej. Była to porażka polityki wewnętrznej w kraju, która pomogła przyspieszyć działania wojskowe za granicą. W obliczu reperkusji zmieniającego się klimatu, niestabilnego rynku ropy naftowej i ciągłych zawirowań na Bliskim Wschodzie, Panic at the Pump jest niezbędnym i żywym opisem kształtującego się okresu w amerykańskiej historii politycznej.