Pandamonium! Jak (nie) prowadzić wytwórni płytowej

Opinie czytelników

Książka jest powszechnie chwalona za wciągającą fabułę i wgląd w brytyjską scenę muzyczną, szczególnie przez pryzmat Fierce Panda. Czytelnicy doceniają jej humor, emocjonalną głębię i autentyczność portretu branży muzycznej. Istnieje jednak poważna skarga dotycząca błędu wydawniczego związanego z tytułem.

Wciągająca narracja, humorystyczny i przejmujący wgląd w branżę muzyczną, pięknie napisany, obejmuje znaczącą erę w muzyce, gorąco polecany fanom muzyki niezależnej.

Problemy z wersją Kindle, w której okładka była poprawna, ale treść nie, co doprowadziło do niezadowolenia z obsługi błędu przez wydawcę.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Pandamonium!: How (Not) to Run a Record Label

Zawartość książki:

"Przezabawny, chwytający za serce i pełen historii brytyjskiej muzyki". - COLDPLAY.

Szczery i zdumiewający pamiętnik założyciela wytwórni płytowej Fierce Panda, Simona Williamsa, przedstawiający jego romans z indie, jego sukcesy w branży muzycznej i jego szczere osobiste zmagania.

Książka roku Virgin Radio.

To historia o życiu i bliskiej śmierci. Ale czyje życie? I czyjej bliskiej śmierci?

Jako niegdysiejszy dziennikarz NME, były prezenter radia Xfm, promotor obwodów toaletowych i założyciel trwałej brytyjskiej wytwórni płytowej Fierce Panda, Simon Williams od ponad trzydziestu lat znajduje się na krawędzi wszystkiego, co "niezależne".

Podczas swojej kadencji jako dyrektor zarządzający Fierce Panda (którą to rolę pełni do dziś), Simon był odpowiedzialny za potknięcie się o zespoły takie jak Coldplay, Keane, Placebo i niezliczone inne niezależne zespoły - niektóre z nich osiągnęły wstrząsającą muzyczną supergwiazdę, podczas gdy inne po prostu zaskoczyły tłum w Bull & Gate w północnym Londynie w mokry środowy wieczór.

Pandamonium to niefiltrowana i szczera opowieść o czasach Simona w branży indie, wypełniona anegdotami, które bawią entuzjastów muzyki na całym świecie - od początków bootlegowanego wydania Oasis po radość Chrisa Martina z osiągnięcia numeru dziewięćdziesiąt dwa na listach przebojów. Ale jest to również historia o tym, jak Simon próbował przedwcześnie zakończyć postępowanie, dokumentując w dosadnych, rzeczowych szczegółach swoje długotrwałe zmagania ze zdrowiem psychicznym.

Jednak pomimo swojej surowej i często przejmującej szczerości, Simon pisze z ciepłem, dowcipem, samooceną i szeroko otwartymi oczami szczęścia kogoś, kto spojrzał w otchłań i przeżył, zanurzając się po drodze w kilka niezależnych króliczych nor.