Pancerniki Windfall: Agincourt, Canada, Erin, Eagle oraz bałkańskie i latynoamerykańskie wyścigi zbrojeń

Opinie czytelników

Książka zawiera kompleksowe i pouczające omówienie czterech pancerników, szczegółowo opisując ich historie projektowe, alternatywne uzbrojenie i kontekst polityczny związany z ich nabyciem. Zawiera obszerne ilustracje i obejmuje różne aspekty historii marynarki wojennej związane z tymi okrętami. Jednak niektórzy czytelnicy uznali ją za nużącą z powtarzającymi się informacjami.

Bardzo szczegółowa historia projektów i alternatyw, zawiera widoki wzdłużne i rzuty, obszerne tabele danych, omawia istotne kwestie polityczne, bogata zawartość obrazkowa, dobrze zbadana, świetna dla entuzjastów historii marynarki wojennej.

Niektórzy czytelnicy uważają książkę za nudną i powtarzalną, pozbawioną wciągającej treści.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Windfall Battleships: Agincourt, Canada, Erin, Eagle and the Balkan and Latin-American Arms Races

Zawartość książki:

Ta nowa książka po raz pierwszy przedstawia pełną historię tego, jak dwa tureckie i dwa chilijskie pancerniki stały się brytyjskimi okrętami stołecznymi po wybuchu I wojny światowej. Budowane przez gigantów stoczniowych Armstronga i Vickersa w sierpniu 1914 roku, Sultan Osman I, Reșadiye, Almirante Latorre i Almirante Cochrane stały się okrętami wojennymi Agincourt, Erin, Canada i Eagle. Pierwsze trzy służyły w Grand Fleet, walcząc pod Jutlandią, podczas gdy ostatni został przekształcony w pionierski lotniskowiec, który służył z wyróżnieniem aż do zatonięcia podczas eskortowania konwoju na Maltę w 1942 roku. Podczas gdy dwa z pozostałych okrętów miały krótki żywot - skrócony przez traktat waszyngtoński - ostatni okręt, Almirante Latorre, powrócił do Chile po wojnie, by kontynuować aktywną karierę, która trwała do lat pięćdziesiątych. Kiedy w 1959 roku został odholowany na złom, był przedostatnim ocalałym z Jutlandii.

Opierając się na szeroko zakrojonych badaniach archiwalnych, książka rozpoczyna się od przeglądu okrętów wojennych budowanych w Europie dla zagranicznych klientów w sierpniu 1914 r. oraz tego, w jaki sposób cztery prezentowane okręty zostały nabyte przez Royal Navy. Następnie przygląda się im jako przejawom międzynarodowej rywalizacji, która skierowała znaczną część budżetów narodowych niezamożnych państw Ameryki Południowej i Bałkanów na zbrojenia. Następnie skupiono się na brytyjskiej służbie okrętów ukończonych jako pancerniki, a następnie na historii lotniskowca. Chociaż nigdy nie został ukończony jako pancernik, odegrał kluczową rolę w rozwoju brytyjskiego lotnictwa transportowego. Wreszcie, autor śledzi historie pancerników latynoamerykańskiego wyścigu morskiego od lat dwudziestych do pięćdziesiątych XX wieku.

Historie i historie Agincourt, Erin, Canada i Eagle obejmują prawie całą XX-wieczną erę pancerników i prowadzą nas ścieżkami międzynarodowej potęgi morskiej, od Pacyfiku po Morze Czarne, od linii bitwy po bunty i rewolucję. Fascynująca i oryginalna historia.