The Lord God of Gods: Divinity and Deification in Early Judaism
Dochodzenie w tej książce do wczesnych żydowskich doświadczeń Boga rozpoczyna się od wezwań do odrzucenia wszelkich kategorycznych i definicyjnych podejść do literatury wczesnego judaizmu oraz kilku trwałych uprzedzeń dotyczących jego mistyki i teologii (w szczególności relegowania jego mistycyzmu do określonych tekstów i tematów oraz kształtowania jego teologii na obraz średniowiecznych i postśredniowiecznych monoteizmów żydowskich i chrześcijańskich).
Wraz z tym porzuceniem symboliczny język wczesnych tekstów żydowskich nadaje ostrzejsze kontury teologii przedformalnej, teologii, w której Bóg i boskość są bardziej przedmiotem doświadczenia i uznania niż twierdzeń. Ta jasność prowadzi do wniosku, że wczesny judaizm jest na wskroś mistyczny i doświadcza teologii, która nie jest ani politeistyczna, ani monoteistyczna, ale deifikacyjna: istnieje tylko jedna boska jaźń, boskość "Boga", ale dzieli on swoją jaźń z "bogami", w różnym stopniu i zawsze według własnego uznania.
Z pewnymi ważnymi różnicami, które również zostały tutaj wprowadzone, teologia ta leży u podstaw niemal całego wczesnego judaizmu - Biblii, tekstów postbiblijnych, a nawet klasycznej literatury rabinicznej. Największą ewolucją z biegiem czasu jest to, że granice między Bogiem a bogami stają się jednocześnie wyraźniejsze i mniej sztywne.